Որտեղից գտնեմ ուժ այս ամենին դիմանալու համար: Ամուսնուս պահվածքը որևէ շրջանակի մեջ չի տեղավորվում: Նա գալիս է տուն, երբ ուզում է, անում է իր ուզածը, իսկ ես պետք է համբերեմ:Ես երեխաներին տարա սենյակ քնեցնելու: Եգորը եկավ շատ ուշ և գնաց խոհանոց ընթրելու:
Ես ավարտելով գործս նույնպես գնացի խոհանոց, նա սկսեց խոսել ինձ հետ վաղվա պլանների մասին:Ես պատրաստվում էի որդուս տանել ատամնաբույժի մոտ, իսկ Եգորն առանց աչքերիս մեջ նայելու ասաց, որ ինքը կտանի երեխային, քանի որ գրծ ունի քաղաքի այդ հատվածում:
Ես փորձեցի խոսել, բայց նա հրաժարվեց՝ ասելով, որ ոչինչ չի պատահել և որ ամեն ինչ շատ լավ է։Ընթրեց և գնաց լոգարան՝ թողնելով հեռախոսը խոհանոցում: Հանկարծ հնչեց հեռախոսի զանգը։ Ես այն վերցրի, էկրանին գրված էր Մաշա և պատասխանեցի:
-Ո՝վ է,- հարցրի ես։
-Ըստ երևույթին դու Լենան ես՝ Եգորի կինը,- պատասխանեց նա հեգնական տոնով։
Ես նորից հարցրի, թե ով է նա, և ստացա հետևյալ պատասխանը․
-Դու նրա կինն ես, իսկ ես՝ նրա սիրուհին, արի ծանոթանանք և մտքովտ անգամ չանցկացնես Եգորին ասել, որ ես խոսել եմ քեզ հետ, հակառակ դեպքում նրան այլևս չես տեսնի։ Հասկացա՜ր ինձ։
Մինչ ես փորձեցի նրան ինչ-որ բան ասել, Եգորը դուրս եկավ լոգարանից, և ես ստիպված անջատեցի հեռախոսը։Նրան տեսնելով՝ հեռախոսը շպրտեցի բազմոցին և ասացի․
-Գիտե՜ս, թե ում հետ էի հենց նոր խոսում։
Նա ձեռքերով ամուր բռնեց դեմքս և ուղիղ աչքերիս մեջ նայելով ասաց, որ դա իմ գրծը չէ և գնաց քնելու, իսկ ես նստեցի խոհանոցում և լացեցի երեք գիշեր շարունակ։
Խնդրում եմ օգնեք ինձ Ձեր խորհուրդներով․․․
