Մահամերձ տատիկս ինձ կանչեց ու մի կերպ հասկացրեց, որ բարձի տակ բան կա պահած․ Մենակ իմանաք, թե ինչ են գտել․․․Խեղճ տատս ոնց ա էսքան ժամանակ գաղտնի պահել։Տատիկս մահամերձ վիճակում էր գտնվում, ու բժիշկներն էլ հույս չէին տվել ապրելու։
Ես էլ թոռն եմ, պիտի կողքը լինեմ, տեսնեմ՝ ինչ կուզի, ինչի կարիք ունի։ Արդեն էլ ոչ խոսում էր, ոչ լսում, լուռ պառկած էր, ասես ինքն էլ էր սպասում, թե երբ է հրաժեշտ տալու այս աշխարհին։Մեկ էլ ինձ ձեռքով նշան արեց, որ մոտ գնամ ու ցույց տվեց բարձը՝ նշան անե լով, որ բարձի տակ բան կա պահված։
Զարմանքով մոտեցա բարձին ու բարձրացրի։ Թղթերի կապոց էր և մի փոքրիկ տոպրակ։Տատս նշան արեց , որ վերցնեմ ու կարդամ, ես էլ այդպես էլ արեցի։Թղթերում նշված էր, որ տատիկիս ողջ սեփականությունն անձնում է ինձ, բայց պարզվեց, որ սեփականութ յունը միայն մեր տունը չէ, ուր ապրում էինք։
Գրված էր, որ տատս ևս երկու բնակարան ունի, որ ձեռք է բերել վերջին տարիներին։
Տա՛տ ջան, ո՞նց ես էսքան տարի գաղտնի պահել սենց բանը։ Շնորհակալ եմ շատ, ամեն ինչի համար շնորհակալ եմ։
