Մայրս ժամանակին ամուսնացած տղամարդու սիրուհի է եղել ու հենց նրանից էլ ինձ ունեցել է․․․
Մայրս ամուսնացած տղամարդու սիրուհի էր, հենց նրանից էլ ունեցել է ինձ…Մայրս ամու սնացած տղամ արդու սիրո ւհի էր, հենց
նրան ից էլ ունեց ել է ինձ։ Որքան հիշո ւմ եմ ինձ, մենք երբ եք մշտական բնակու թյան վայր չենք ունեցել, մշտապես փոխ ում էինք
վարձակալած բնակարանները։Երբ ես դարձա 5 տարեկան, մայրս ծանոթացավ հերթական տղամարդու հետ և ցանկացավ լինել նը-
րա կողքին, սակայն վերջինս պայման դրեց մորս առաջ․ ասաց, որ կամուսնանա հետը միայն այն դեպքում, եթե մայրս առանց երե
-խա լինի։
Դրանից էլ հեշտ բան։ Մայրիկս հավաքեց իմ իրերն ու փաստաթղթերը, տա րավ հորս տան մոտ և տվեց դռան զանգը։ Հենց ներսից
ոտնաձայներ լսվեցին, նա արագ հեռացավ, իսկ ես մնացի դռան առաջ կանգնած։Հայրս միանգամից ճանաչեց ինձ, ներս թողեց։ Նա
ուներ կին և երկու երեխա՝ աղջիկ և տղա, նրանք մոտավորապես իմ տարիքի էին։
Հայրս շատ սառն էր բոլոր երեխաների հան դեպ, իսկ ինձ էլ ուզում էր տանել ման կատուն։ Բայց նրա կինը թույլ չտվեց անել դա, ա-
սաց, որ ես ոչ մի բանում մեղավոր չեմ։ Սուրբ կին է։ Այդպես մնացի հորս տանը։Մենք բոլորս վախենում էինք նրանից, երբ նա վերա-
առնում էր տուն, փակվում էինք սենյակում և լուռ նստում, կինն էլ չէր կարող հեռանալ, քանի որ գիտեր, որ սկզբունքներից ելնելով՝
նա ուղղակի չի տա երեխաներին։
Այդպես խեղճը դիմանում էր ամուսնու դավաճանություններին և հիստ երիայի նոպաներին։Ժամա նակի ընթացքում հորս կնոջը սկ-
սեցի մայրիկ անվանել։ Նրա սերը մեզ համար մի աշխարհ էր․ նա այնքան քնքուշ էր, ջերմ և նուրբ, և այդքան տարիների ընթացքում
երբեք չի ակնարկել, որ ես իր հարազատ երեխան չեմ։Երբ հայրս ի վերջո հեռացավ տանից՝ իր հերթական սիրո ւհու մոտ, մենք բո-
լորս թեթևացած շունչ քաշեցինք։
Դա այն շրջանն էր, երբ մենք բոլորս ավարտում էինք դպրոցը և պատրա ստվում քննությո ւններին։ Չնայած նրան, որ հայրս այլևս
մեզ հետ չէր ապրում, նա խոստացել էր վճարել մեր ուսման վարձը։ Բարեբախտաբար, նա պահեց իր խոստումը։Մենք բոլորս էլ ըն-
դունվեցինք մեր նախընտրած բաժինները։ Սովորելուս տարիներին մահացավ հայրս։ Իր ամբողջ ունեցվածքը մնաց մեզ, նոր սիրու-
հու հետ չէր հասցրել ամուսնանալ։
Մենք սկսեցինք զբաղվել նրա բիզնեսով, զարգացնել այն։ Որոշեցինք մասնաճյուղ բացել նաև Ռուսաստանում։ Ես առաջարկեցի մեր
մորը մեզ հետ տանել, քույրս ու եղբայրս միայն կողմ էին։Արդեն տանից դուրս էինք գալիս, պիտի գնայինք օդան ավակայն,երբ մեր
դռան առաջ հայտնվում է մի կին․․․ես նրան միանգամից ճանաչեցի․․․մայրս էր։ Նրա դիմա գծերը տպվել էին մա նկական հիշողութ-
յանս մեջ։
—Որդիս, ես եմ քո իսկական մայրը։ Մոռացե՞լ ես ինձ։ Թույլ տուր գրկեմ քեզ։
—Իհար կե, ես քեզ լավ եմ հի շում։ Հիշո ւմ եմ, ինչպես փախ ար դռան մոտից քո սիրե կանի մոտ՝ ինձ անծանոթ մարդկանց հետ մի-
այնակ թողնելով։ Դու իմ մայրը չես, ահա իմ մայրը, նա հիմա մեզ հետ է գալիս։ Իսկ քեզ չեմ ուզում անգամ տեսնել։
Մայրս նա է,ով չի վախեցել հարա զատի պես ընդու նել և պահել օտար կնոջից ամո ւսնու երեխային, նա է, ով ինձ հանգս տացրել է
ամեն անգամ, երբ տխուր էի, մտահոգված, նա դիմացել է իմ բոլոր կամակորություններին և երբեք չի հիշեցրել այն մասին, որ իրա-
կանում նա չի իմ մայրը․․․
Այժմ ես ամուսնացած եմ։ Մայրս ու կինս շատ լավ հարաբերություններ ունեն։Մենք առանձին ենք ապրում,բայց շատ մոտ ենք իրար։
Մայրս հաճախ է այցելում իր երեխաներին և թոռներին։
ՄԱՅՐԻԿՍ՝ ԻՄ ՀՐԵՇՏԱԿՆ Է․․․
