Մանկությունս անցավ մանկատանը ու երևի այդպես էլ կշարունակվեր, եթե․․․Այդ օրը ճակատագրական եղավ ամբողջ կյանքիս համ ար։Մանկությունս անցել է մանկատանը։ Մանկատանն ապրելու թերությունն այն էր, որ մենք չգիտեինք, թե ինչ է կատարվում այնտ եղ՝ այս հաստատությունից դուրս:Մենք անհամբեր սպասում էինք Ամանորին, քանի որ այս օրը մեզ նվերներ էին մատուցում։
Հիմնականում դա քաղցրավենիք էր, հիմնականում՝ կարամել։ Երբեմն մենք գնում էինք անտառ։Սրանք շատ հաճելի ճամփորդութ- յուններ էին։ Մեզ համար նույնիսկ չեփած մակարոնեղենը նրբահամ էր։Մի անգամ, հիշում եմ, ապրանքների բե ռնաթափման ժամա- նակ մակարոնեղենի մի տուփ պատռվեց ու փշրվեց։
Մենք հարձակվեցինք և հենց այդպես կերանք այն: Երբ ես վեց տարեկան էի, ես գնում էի մանկապարտեզ, փոքր երեխաների տակդ իրներ էի փոխում: Դրա համար դայակներն ինձ մի բուռ ընկույզ էին տալիս։ Ես ինքս չէի ուտում դրանք, այլ բերում էի սենյակի աղջի կների համար։ Այնտեղ նրանք իրար մեջ ընկույզը բաժանում էին։
Մի գիշեր ես բավականին վառ երազ տեսա: Այս երազից հետո էր, որ իմ ամբողջ կյանքը կտրուկ փոխվեց: Ես երազում տեսա մի տիկ նոջ ՝ բարձրահասակ, գեղեցիկ կարմիր զգեստով: Ես խաղում էի ծառերի արանքում, իսկ նա մոտեցա վ ինձ և անսպասելիորեն համ բուրեց իմ ճակատը։
Նրա շուրթերի հպումից ես արթնացա … Ես շատ ուրախ էի իմ հոգում: Ամեն ինչ պատահեց այնպես, ինչպես այս երազում: Երկու օր անց մի դայակ մտավ սենյակ և ասաց, որ հագնվեմ,հիմա կգան իմ հետևից: Երբ ես դուրս եկա միջանցք,նույն բարձրահասակ տիկի նը դուրս եկավ ինձ դիմավորելու, ինչպես երազում և ձեռքը մեկնեց դեպի ինձ.
-Ողջու՜յն, ես քո մայրն եմ։ Արի ինձ հետ: Եվ այսպես, ինձ համար նոր կյանք սկսվեց։ Ես շփոթված նայեցի դայակին, և նա շոյեց գլուխ ս և ասաց.
-Գնա, այժմ դու ունես ծնողներ: Դու գտար քո ընտանիքը։
