Դա նման էր սարսափի, որն ընտանիքը երբեք չի կարողանա մոռանալ․․․Սթիվեն Սվոփը հայտնաբերեց իր մորը անգիտակից վիճակում։ 45-ամյա կինը անցկացրեց կոմայում 12 օր, դրա համար էլ բժիշկները խորհուրդ տվե-ցին անջատել նրան կենսապահովման սարքերից։Դա շատ դժվար քայլ էր ընտանիքի համար, սակայն հարգելով դոնոր դառնալու՝ Լինդիի որոշումը, նրա ամուսինն ու երկու երեխաները կայացրեցին այդ բարդ որոշումը։
Մեկը մյուսի հետևից մոտենում էին կնոջը և ականջին հրաժեշտի խոսքեր շշնջում․․․ Սակայն իրականում Լին-դին հիշում էր ամեն ինչ։ Նա հիշում էր նույնիսկ այն, թե ինչպես էր բժիշկը պատմում ընտանիքին, թե ինչ է լի-նելու․․․Հենց այդ ժամանակ էլ ամուսինը նրա ականջին ասաց․
—Դու պիտի պայքարես․․․ դու մարտիկ ես․․․
Լինդին չէր կարողանում խոսել, նույնիսկ չէր կարողանում նշան տալ, շարժվել․․․ բայց նա պայքարում էր։Մի քա-նի րոպե անց հուսահատված ամուսինը մոտեցավ կնոջը, որ համբուրի նրան․․․վերջին անգամ, սակայն այդ պա-հին անհավանական մի բան եղավ։
—Ես կպայքարեմ,-շշնջաց Լինդին։
Ընտանիքը շոկի մեջ էր․․․ չէ որ րոպեներ առաջ իրենք վերջին հրաժեշտն էին տալիս մորը․․․Որոշ ժամանակ անց Լինդին ապաքինվեց, այժմ նա բոլորին պատմում է, թե ինչպես ամուսնու խոսքերը իրեն հետ բերեցին․
—Եթե մարդն անգիտակից վիճակում է, դա դեռ չի նշանակում, որ նա ձեզ լսում է, -ասում է Լինդսին, — դրա համար էլ նման դեպքերում խոսեք մտերիմների հետ։ Նրանք լսում են ձեզ։
Այս պատմությունն ապացուցում է, որ երբեք չի կարելի է հանձնվել և կորցնել հույսը։
