Մասնագիտությամբ բժշկուհի եմ․ Վերջերս ինձ կանչեցին մի երեխայի զննելու․ Երեխայի հորը տեսնելով՝ քարացա․․․Աչքերիս չէի հավա տում։Հարսանիքին մնացել էր ընդամենը երեք օր, երբ փեսացուս լք եց ինձ։ Առանց բացատրության, առանց վե ճի, նա պարզապես ան հետացավ, և շուտով պարզ դարձավ, որ նա ամուսնացել է։
Եվ ես որոշեցի բու ժքույր դառնալ:Ուսումը դարձավ ինձ համար փրկ ություն: Գյուղում աշխատանքի անցա: Մեկ շաբաթ առաջ ինձ կան չեցին հարեւան գյուղ՝ հիվանդ երեխայի մոտ։Ես արագ գտա տունը, մտա ու տեսնելով երեխայի հորը տեղում քարացա:Իմ նախկին փես ացուն էր: Մեր վերջին հանդիպումից անցել էր հինգ տարի:
Նա փորձեց նե րողություն խնդրել, բայց ես չէի ուզում ոչինչ լսել:Ես զննեցի երեխային, նշանակումներ արեցի և հեռացա: Երեք օր անց նա եկավ իմ տուն՝ երեխայի հետ: Երեխան կերավ, գովեց իմ պատրաստածը։ Երեխն դուրս եկավ պատշգամբ, իսկ նա ծնկի եկավ իմ առաջ:
Նա պատմեց, որ այդ աղջիկը հղ իա ցել էր իրենից և ստիպում էր ամուսնանալ իր հետ: Իսկ հետո ծննդ աբերության ժամանակ նա մա հա ցել է:Խոստովանեց, որ երբեք չի դադարել սիրել ինձ, և որ պատրաստ է ընդունել իմ ցանկացած որոշում և այլևս չի անհանգստաց նի ինձ, եթե ես այդպես ցանկանամ: Ես հասկացա, որ դեռ շարունակում եմ սիրել նրան:
Շնորհակալ եմ փոքրիկս, դու մեզ բաժանեցիր, բայց նաև մտերմացրիր։
