Մեծ մարդ եմ, բայց մերս ամեն օր fնելnւց միշs նագլի ձևի գալիuա ճակաsս պաչnւմ ու բարի գիշեր ա աuում․ Հաշվի չի առնnւմ, որ կինu կիuագիշերանnցnվ կողfս պառկածա․․․Դե ասեք ինչ անեմ։ Մի տեսակ ինձ մամայի բալա եմ զգում:
Ես մորս շատ-շատ եմ սիրում, բայց ինձ թվումա չափն անցնումա ինքը:Ամեն 10 րոպեն մեկ զանգումա ուրես ոնց ես, կամ տաք հագնվի , մի ծխի , մի խմի , ընկերներիդ հետ դուրսը շատ մի մնա արի հաց ուտես:
Կինս էլ ա տեսնում , զգում էդքանը ու մտածում եմ գնալով ինձ հիասթափվում ա ինձնից:Ես էլ ինձ երեխա եմ զգում: Ամենավերջինն կետը էն էր որ մաման մտավ գիշերը մեր սենյակ ու ինձ պաչեց ու ասաց բարի գիշեր ասաց:
Կինս զարմացած նայեց ինձ , ես էլ բան չկարողացա ասեմ, ինչ անեմ հիմա ես:Իրոք ինձ վատ եմ զգում , բայ ցմյուս կողմից էլ մամասա ինչ կարամ ասեմ , ինքնա ինձ պահել մեծացրել:
