Ես ծնվել և մեծացել եմ Տյումենի շրջանի փոքրիկ քաղաքում, դպրոցից հետո ես գնացի համալսարան, կրթութ-յուն ստացա, բայց իմ մասնագիտությամբ աշխատանք չունեցա:Ես փորձեցի տարբեր ոլորտներում կայանալ, առևտրի ոլորտում, փորձել է աշխատել որպես տաքսիստ, նույնիսկ հավաքել կահույք, բայց ոչինչ չի ստացվել, պարզվեց ոչինչ իմը չէ:
Այդպես պատահեց, որ ես ավարտեցի Չինաստանում, ինձ այնտեղ կանչեց մի ընկեր, ով գնաց այնտեղ սովո-րելու և այնտեղ մնաց աշխատելու:Առաջին անգամ, երբ ես ապրում էի նրա հետ, նա օգնեց ինձ աշխատանք գտնել որպես ապրանքների փաթեթավորող, որոնք այնուհետև ուղարկվում են ամբողջ աշխարհով:
Աշխատանքը,անշուշտ,հոգնեցուցիչ է, բայց վճարվածը իսկապես վատ չէ,հատկապես արտաժամյա աշխատան-քի համար:Այնտեղ ես հանդիպեցի Մայիս Քսյուեյնին,ևս աշխատում էր որպես փաթեթավորող,համեստ, երիտա-սարդ, սիրուն աղջիկ, ինձ անմիջապես դուր եկավ, քանի որ հիմնականում տարեց կանայք էին աշխատում մեր արհեստանոցում, ես նույնիսկ մտածում էի, թե ինչու է նա այստեղ:
Չինաստանում գտնվելու ընթացքում ես բազմիցս նկատել եմ օտարերկրացիների հետ չինացի աղջիկների, բայց ես երբևէ չեմ լսել, որ նրանք ամուսնացած են, դա սովորաբար հազվադեպ է լինում։Ընդհանուր առմամբ, մենք հանդիպեցինք երկու տարի և բաժանվեցինք: Դրա համար ես ունեի հիմնավոր պատճառներ, որոնց մասին ես կցանկանայի պատմել, բայց սա զուտ իմ անձնական կարծիքն է:
Առաջին և ամենակարևորը լեզվական պատնեշն է, որքան էլ որ փորձեմ, ես դեռ չեմ կարողանում չինարեն սո-վորել, և կոտրված անգլերենով անընդհատ շփվելը ինձ համար տանջանք է:Երկրորդ պատճառը այն էր , որ նա բացարձակ հագնվելու ճաշակ չուներ, նա այնքան հնաոճ էր,որ հաճախ ամաչում էի դուրս գալ նրա հետ:
Երրորդ պատճառը մտածելակերպն է, ի վերջո, ինչ էլ որ ասի, մենք բոլորովին այլ մշակույթ ենք, ուտելու սովո-րություններ և շատ ուրիշ բաներ, ինչը մեր հարաբերություններում տարաձայնություններ է առաջացրել, և հա-ճախակի էին լինում բախումներ:
Չորրորդ պատճառն այն է,որ կինը իսկական նյութապաշտ էր և այդ աղջիկների մեծ մասին և նաև նրան, մի-այն մեկ բան էր հետաքրքրում ՝ փողը, ես օրը մի քանի անգամ լսում էի փողի կարևորության մասին:Մեզ ավելի շատ փող է պետք, մեզ մեքենա է պետք, սեփական բնակարան։
Դե, հիմնական պատճառը, որ ես փախել եմ իմ չինացի ընկերուհուց, նրա ընտանիքն է: Նա ինձ ծանոթացրեց նրանց հետ մեր հանդիպումների 5-րդ ամսվա ընթացքում, և որքան էլ որ փորձում էի նրանց հետ ընդհանուր լեզու գտնել, դա այդպես էլ չէրստացվում, և ոչ այն պատճառով,որ ես չեմ փորձել կամ չեմ ցանկացել, ոչ, պարզա-պես նրանց համար ես օտար էի,այլ նրանց բոլոր հարցերը նույն իմաստն ունեին՝երբ ավելի շատ փող կվաստա-կեմ
Հետևաբար, ես որոշեցի չտանջել ինձ և իրեն, մենք բաժանվեցինք: Միգուցե շուտով ես բախտավոր կլինեմ, ես կհանդիպեմ մի ժամանակակից, մի երիտասարդ աղջկա, որի ընտանիքն ինձ ընդունելու է որպես հարազատ, և քիչ հավանական է, որ նա կլինի չինուհի:
