Մինչ ես քրտնաջան աշխատում էի, ամուսինս ուրիշ կնոջ էր թեյ հյուրասիրում, այն էլ իմ սիրելի բաժակով․․․
Երեկոյան աշխատանքից տուն եմ վերադառնում՝ հոգնած, տանջված, բարկացած, քանի որ մեզ մոտ հար կային ստո ւգումներ էին: Այդ օրը ամուսնուս հանգստյան օրն էր: Նա գոհունակությամբ ու երգելով խոհանոցում ինչ-որ համեղ բան էր պատրաստում:Շուտով 11 տարեկան աղջիկս էլ պետք է պարի պարապմունքից վերադառնար և պետք է ճաշեինք: Ես փոխեցի հագուստս, մի քանի րոպե նստեցի, հանգստացա: Գնացի խոհանոց, որպեսզի օգնեմ ամուսնուս սեղան գցեմ: Նա իրենից շատ գոհ էր:
Ես դասավորեցի ափսեները, պատառաքաղներն ու դանակները և թեյի բաժակները:Եվ, նկատեցի՝ իմ սիրած բաժակի վրա– շրթներ-կի հետք… ոչ իմ շրթներկի…Ես այդ գույնի շրթներկից երբեք չեմ օգտվել: Ահա,թե ինչու էր ամուսինս այդքան գոհ ինքն իրենից: Մին-չև, որ ես աշխատանքի եմ, իսկ աղջիկս՝ դպրոցում – նա այստեղ ուրիշ կնոջ թեյ է հյուրասիրում և այն էլ՝ իմ բաժակով:
Եվ երևի, թե ուրախացրել է նրան ոչ միայն թեյով:Կարճ ասած, իմ բարկո ւթյունը տեղիք տվեց և ես վի ճեցի: Իսկ ամ ուսինս զարմա-ցած նայում էր ինձ և ոչինչ չէր կարողանում ասել: Իհարկե, ի՞նչ պետք է ասեր – ապացույցն առկա էր: Վեճի ամենաթեժ պահին գա-լիս է աղջիկս: Հասկանում է վեճի պատճառը և ասում.
-Մայրիկ, Դու միայն չբարկանաս ինձ վրա, այդ ես եմ քո բաժակով խմել: Այն գումարը, որ ինձ տվել էիք, որ բուլկի գնեմ, ես շրթներկ եմ գնել: Ցանկանում էի իմանալ, թե ի՞նչ են զգում կանայք: Շուրթերս ներկեցի և ինչպես դու՝ թեյ խմեցի:
Նա գնաց իր սենյակ և բերեց այդ շրթներկը: Ամուսինս սկսեց հիստերիկ ձևով ծիծաղել, իսկ ես սկսեցի լացել ուրախությունից, որ աղջիկս այդքան մեծացել է և , որ ամուսինս ինձ չի դավաճանում: Ստուգումներն էլ նույնպես ավարտվում էին …
Ինչքա՞ն երջանիկ եմ…
