Մի քանի օր առաջ ընկերս ինձ հրավիրեց իր տուն, կանչեց ննջասենյակ և անսպասելի սկսեց ցուցադրել կնոջ ներքնազգեստները․․․
Օրեր առաջ ընկերս կանչեց ինձ իր տուն: Նա մտավ ննջա սենյակ, տոպ րակից հանեց շքեղ կա նացի ներքնա-զգեստ, ցույց տվեց և պատմեց, որ այն գնել է Ֆրանսիայում՝ իր կնոջ համար: Նա այդպես էլ չի հագել այն՝ սպա-սելով առանձնահատուկ առիթի, որը, ի վերջո, եղավ…
Պարզվեց, որ կինը մահացել է, և ընկերս հանել էր ներքնազգեստը, որպիսի հագցնի կնոջը…Նա նստեց և ասաց, որ պետք չէ պահել որևէ մի բան՝ հատուկ օրվա համար:Երբ ես լսեցի այդ խոսքերը, հասկացա, թե որքան ճշմա-րիտ են դրանք:Ես սկսեցի կարդալ գրքերը, որոնք կիսատ էի թողել, սկսեցի հանդիպել հարազատներիս հետ, ում համար ժամանակ չունեի, սկսեցի գնահատել այն ամենը, ինչ ունեմ…
Ամեն օր մի բաժակ թանարժեք գինի եմ խմում, այն հավաքածուից, որը պահել էի՝ ինչ-որ յուրահատուկ առիթին բացելու համար, խմում են թանկարժեք բաժակներով, որոնք, երևի, 2-3 անգամ էի օգտագործել: Սկսեցի օգտա-գործել Փարիզից բերված օծանելիքները, որոնք արդեն 3 տարի դրված էին փակ տուփով:Ես սկսեցի մտածել, թե ինչ կաներ Ալինան, եթե իմանար, որ շուտով մահանալու է. նա հաստատ կհավաքեր իր մտերիմներին և լավ կու-րախանար:
Յուրաքանչյուր օր պետք է սիրել և գնահատել…
