Մի քանի օր առաջ մետրոյի մոտ հարևանուհուս տեսա՝ մուրացկանություն էր անում,իբր թե երեխայի վիրահա-տության համար․․․Բայց նա երեխա չունի
Մեր նախկին հարևանների բնակարանում մի կին հաստատվեց : Նա ոչ ոքի չէր բարևում, չէր խոսում և միշտ շատ լուրջ էր: Չգիտես ինչու, նա ինձ անմիջապես դուր չեկավ:Մեր նախկին հարևանները շատ կռ վարար էին, կարծես իտալացի լինեին։ Բարեբախտաբար, նրանցից հետո աղմուկը դադարեց, բայց այդ կինն էլ շատ խորհր-դավոր էր, ասես ստվեր կամ ո ւրվական լիներ։
Մի օր առավոտյան նրան հանդիպեցի մետրոյի կայարանի մոտ, հագած էր հին լաթեր, կանգնած էր տա ռապող դեմքով և ձեռքին ցուցանակ կար, որի վրա գրված էր․«Օգնեք գումար հավաքել երեխայի բուժման համար»:Բա-ցի ցուցանակից, նրա ձեռքին փաստաթղթեր կային, և նրանց մոտ կար մոտ հինգ տարեկան տղայի լուսանկար:
Նա պառկած էր մա հճակալի վրա ՝ վ ի րակապերի մեջ։ Ես շփոթվեցի։Նա անմիջապես խղ ճահարություն առա-ջացրեց։ Ես մոտեցա, հումար տվեցի և հետաքրքվեցի, թե ինչ երեխայի մասին է խոսքը։ Նրա աչքերը լցվեցին արցո ւնքով։ Ահա թե ինչ պատմեց։ Նրա 5-ամյա որդին վ թարի զո հ էր դարձել, երեխան վ թարի ենթարկվելուց հետո վի րահատության կարիք է ունեցել, բայց ոչ ոք նրան չի օգնել և երեխան մա հացել է։
Այժմ նա գումար է հավաքում և տալիս է կարիքավոր երեխաներին։Նկարի տղային նա չէր ճանաչում, հիվանդա-նոցում էր իմացել նրա մասին և հիմա փորձում է օգնել։Այդ օրվանից մենք ընկերացանք և նա դարձավ մեր տան հաճախակի հյուրը։ Նա չէր շփվում մարդկանց հետ, որովհետև կորցրել էր հավատը մարդկանց նկատմամբ։
Մարդ եղեք․ մարդիկ։
