Ինչպես ասում են, տղամարդիկ չեն լացում: Եվ գիտեք, ես իրականում երբեք չեմ տեսել հայրիկիս արցունքները: Նա միշտ ուրախ էր: Հետևաբար, մի օր ինձ համար շատ հետաքրքիր եղավ, թե արդյոք հայրիկի կյանքում եղել են իրավիճակներ,երբ նրա աչքերին արտասուքներ են հայտնվել:Եվ մի երեկո մենք երկար զրուցեցինք նրա հետ, ու ավարտվեցին զրույցի թեմաները: Հետո ես հայրիկից հարցրեցի, արդյոք նա երբևէ լաց եղե՞լ է իմ աչքերի ա-ռաջ, որովհետև ես ընդհանրապես նման բան չեմ հիշում:
Հայրս մի պահ մտածեց և ասաց. «Մի անգամ էր»:
Նա սկսեց պատմել, որ երբ ես դեռ շատ փոքր էի, մոտ 2,5-3 տարեկան, հետաքրքրության համար նա իմ առջև դրեց 3 առարկա՝ սովորական գրիչ, թղթադրամ և խաղալիք:
Նրան հետաքրքրում էր, թե որը կընտրեմ: Այս ըն-տրությունը պետք է պատմեր իմ բնավորության և հակումների մասին:Այդպես ես ցույց կտամ թե ինչը ամենից շատ կգնահատեմ երբ դառնամ մեծահասակ:
Գրիչը — միտքն է,թղթադրամի հետ կապված ամեն ինչ պարզ է,իսկ խաղալիքը անհոգություն և զվար-ճություն է:
Նա այդ պահին Ժպտաց և ասաց, որ դա արել է ուղղակի հետաքրքրության համար, բայց ամեն դեպքում հայրի-կիս հետաքրքիր էր թե որը ես կնտրեմ:
Հայրս այդպիսի ընտրության չէր սպասում:Բայց ես դա արեցի, չհասկանալով, որ մասնակցում եմ մի հետաքր-քիր փորձի: ԵՎ դա առաջին և միակ անգամն էր , որ հայրս լաց եղավ իմ աչքի առաջ:
