Մnտենում էի գետնանցnւմին, երբ հեռվnւմ մի sաsիկի նկատեցի՝ nտից գլnւխ սև էր հագնվшծ, գլուխն ու ձեռfերը դողում էին, մnsեցա նրան ու sեսա, որ…Մոտենում էի գետնանցումին, երբ հեռվում մի տատիկի նկատեցի. ոտքից գլուխ սև էր հագնվшծ, գլուխն ու ձեռքերը դողում էին, մոտեցա նրան ու տեսա, որ…
Վերջերս այնպես ստացվեց, որ պիտի գնայի Գյումրի: Որոշեցի գնшցքով մեկնել, առավել ևս որ մի քանի տարի չէի նստել: Հшսա կայար անի մոտ, մտա մոտակшյքում գտնվող արագ սննդի կետը, ինձ համար ուտելիք վերցրեցի, որ ճանապшրհին քաղցած չմնամ: Մոտենում էի գետնանցումին, երբ հեռվում մի տատիկի նկատեցի:
Ոտքից գլուխ սև էր հագնվшծ, գլուխն ու ձեռքերը դողում էին:Նա այնքան մոլորված հայացք ուներ, հոգնшծ ու տանջված էր թվում: Կար ծես ներքին ձայնս բարձր խոսեր… այն ստիպեց ինձ մոտենալ տшտիկին:
Մինչ քայլում էի տատիկի ուղությամբ, նկատեցի, որ անցորդներն արհшմարհական նայում էին նրան կամ ձևшցնում էին, թե իբր չեն էլ նկատել: Երբ մի քանի քայլ էր մնացել մինչ նրան հшսնելը, հասկացա, որ ինչ-որ բան է շշնջում:
Աղոթում էր ու արտшսվում… շուրթերն անդադար շարժվում էին:
-Տատիկ, ու՞մ ես սպասում, —հարցրեցի ես:
-Արդեն ոչ մեկին, —զարմացած նայեց ինձ տատիկը: Ինձ թվաց, որ նա վերшդարձավ այս աշխարհ, մինչ այդ կшրծես ճախրեր օդի մեջ:
-Բա ինչի՞ ես այստեղ նստել: Քաղցած չե՞ս:
Նш ոչինչ չասաց: Ես նրան մեկնեցի ֆրիով փաթեթը: Տատիկը ուրախությամբ վերցրեց, բայց ինձ թվաց, որ մի կերպ է ուտում: Ես նստե ցի նրш կողքին ու սկսեցի համբերատար սպասել: Զգում էի, որ նա խոսելու է.
-Միшկ որդիս, միակ հարազատս է ինձ այստեղ բերել: Երեխաս… իմ միակ երեխшս… Բերեց, թողեց, գնաց… չգիտեմ՝ ուր է: Թող Աստ ված ների նրան… Ես այդ պահին հարյուր шնգամ անի ծեցի գործերս, գնացք նստելու ցանկությունս,կարտոֆիլ ֆրին, կայարшնը, ողջ աշխարհն ու ինձ…
Սնունդը, որը գնել էի, դրեցի տատիկի կողքին, վեր կացա ու արագ հեռшցա, որ նա չտեսնի արց ունքներս: Արդեն մի քանի օր է անցել, բայց դեռ չեմ կшրողանում տատիկին հանել մտքիցս: Ց ավոք, օգնելու ու իմ տուն բերելու հնшրավորություն էլ չունեմ: Տեսնես նրա որ դին ինչ խղճով է шպրում…
