1998թ. Մայիսյան մի երեկո Ազիտա Միլանյանը Հարավային Քալիֆորնիայից վազքի էր դուրս եկել իր շների հետ:
Վազքի ընթացքում շներից մեկը հանկարծ կանգ առավ ու սկսեց փորել հողը: Ազիտան մոտեցավ ու զարմանքից քարացավ:
Հողաթմբից դուրս էին ցցվել զույգ տոտիկներ:
Ազիտան մտածեց, որ թաղել են մահացած երեխայի, բայց հանկարծ լսվեց մանկական ճիչ: Աղջիկը արագ քանդեց հողն ու հանեց երեխային, ում պորտալարը նույնիսկ կտրված չէր:
Երեխան ոչ միայն թողնվել էր բախտի քմահաճույքին, այլեւ դատապարտվել տանջալի մահվան:
Առանց րոպե կորցնելու Ազիտան երեխային տարավ հիվանդանոց, ու չնայած գերսառեցմանը, երեխան ապրեց:
Ոստիկանությունը փորձեց գտնել երեխայի մորը, սակայն ապարդյուն: Նրան բուժքույրերը կոչեցին Քրիստիան:
Ազիտան ուզում էր որդեգրել երեխային, սակայն երիտասարդ էր ու ամուսնացած չէր:
ԶԼՄ-ները մեծ ուշադրության արժանացրին դեպքն ու բազմաթիվ արժանի ընտանիքներ ցանկություն հայտնեցին որդեգրել երեխային:
Բարեբախտաբար Քրիստիանին բաժին հասավ իսկապես սիրող ընտանիք, որը տվեց նրան լավ կրթություն ու դաստիարակություն: Նրան տվեցին Մեթյու անունը:
17 տարեկանում ծնողները որոշեցին պատմել նրան եղելությունը, ինչը Մեթյուի կյանքում ոչինչ չփոխեց:
3 տարի անց Մեթյուի պատմությունն իմացան ռադիոկայաններից մեկի պրոդյուսերներն ու առաջարկեցին ԴՆԹ թեստ հանձնել ու ռադիոեթերի ժամանակ իմանալ պատասխանը:
Նրանք եթեր հրավիրեցին նաեւ Ազիտային:
Հանդիպումն աննկարագրելի էր նրանց համար: Ազիտան ցույց տվեց Մեթյուին այն վայրը, որտեղ գտել էր նրան:
Ազիտան սովորական մի կին էր, բայց մեծ սրտի ու երջանիկ պատահականության շնորհիվ դարձավ Մեթյուի պահապան – հրեշտակը:
Հուզե՞ց ձեզ այս պատմությունը: Թողեք մեկնաբանություններ ու կարծիքներ:
Դրանք մեզ համար շատ կարեւոր են:
