Ոչինչ չեմ խնայել, որպեսզի ամուսնուս համար լավ կին լինեմ, սակայն․․․Այդքանից հետո նման նվաստացում չէի սպասում
Ես շատ էի սիրում ամո ւսնուս, և ինչպես ինձ էր թվում,դա փոխա դարձ էր: Նրա հետ ապրել էինք 5 տա րի, ունենք 3 ամյա որդի: Դե ինձ երբեք չի մեծարել, ծաղիկներ նույնպես չի նվիրել, բայց ես կարծում էի, որ դա սովոր ական է, բոլորն են այդ ես ապրում: Ընդ ո-րում ես միշտ փորձում էի նրա համար անթերի կին լինել. պատրաստում էի, մարքում,լվանում, զբաղվում երեխայի դաստիարակութ-յամբ:
Ինձ իսկապես թվում էր, որ բոլոր ընտա նիքներն են այդ պես ապրո ւմ:Մի գեղեցիկ օր էլ սկս եցի նկատել, որ նա չափազանց մեծ ու-շադրություն է հատ կացնում մեր հարևան ամառանոցում բկավող երիտ ասարդ կնոջը: Նա նույնպես ամուսնացած էր, և երեկոյան մենք հավաքվում էինք, միասին ժամա նակ անցկացնում:
Սակայն ամու-սինս…նա նրան այլ կերպ էր նայում:Նա սլացիկ մարմնով, խնամ ված կին էր: Իսկ ե՞ս: Ես ինձ հետևելու և խնա մելու ժամանակ չունեի, ես ամբողջ ժամանակ կամ աշխատում էի, կամ տան գոր ծերով և երեխայով էի զբաղված:Ժամանակի հետ ամու-սինս սկսեց ավելի հաճախ գնալ ամառանոց:
Իսկ մի օր էլ, երբ ինձ անհրաժեշտ էր նրա օգնությունը, նա գնաց այդ կնոջ մոտ՝ ասելով, որ նրան նույնպես պի-տի օգնի: Ես այդ ժա-մանակ չդիմացա, և ասացի այն ամենը, ինչ մտածում եմ նրա մասին.
-Իսկ ի՞նչ էիր կարծում, պիտի քեզ ձեռքերիս վրա ման տա՞մ: Դու իմ կինն ես և վերջ: Քո տեղը՝ խոհանոցն է: Եվ ինձ կին է պետք, այլ ոչ թե ներկված թիթիզիկ:
Սակայն երբ ես կրկին խնդ րեցի օգնել, նա ասաց.
-Ի՞նչ ես ուզում ինձանից: Հանգիստ թող: Դուրդ չի գալիս, գնա՛ այստեղից:
Ես չեմ կարող նկարագրել զգացմունքներս, որ ապրեցի այդ պահին:Հենց նույն օրը հավաքեցի իմ ու երեխայիս իրերը և ընդմիշտ հե-ռացա: Այդ օր վանից անցել է 4 տարի: Լի ովին այլ կյան քով եմ ապրում. ունեմ լավ աշխատանք, բարձր աշխա տավարձ և հիանալի որդի, որի մասին հայրը, ցավոք, այլևս ոչ մի անգամ չի հիշել…
