Որոշեցի ամուսնուս հետ կատակել և նրան կատակով մեղադրեցի ինձ դավաչանելու մեջ․ Մտքովս անգամ չէր անցնի, որ կատակս նման վերջաբան կունենանա․․․Սոֆան որոշեց կատակել ամուսնու հետ և նրան մեղադրեց դավաճանության մեջ, բայց մտքով չէր էլ անցնում, թե ինչ կլինի.. Սոֆան միշտ կարծում էր, որ իր ամուսնութ-յունը կատարյալ է, որ ի-րեն բախտ է վիճակվել լինել աշխարհի երջանիկ կանանցից մեկը։
Վադիմը նրանից մեծ էր վեց տարով:Երբ ամուսնացան, նա արդեն բարձր պաշտոն էր զբաղեցնում հեղինակա-վոր ընկերությունում:Հարսանիքից ա-ռաջ Վադիմը նախազգո ւշացրեց, որ բավականաչափ գումար է վաստա-կում և ցանկանում է, որ իր կինը զբաղ-վի տնային գործերով և երեխաներին մեծացնի: Սոֆան դեմ չէր:
Նա հիշեց, թե ինչպես էր հոգնած մայրը աշխա-տանքից տուն գալիս, կանգնում վառարանի մոտ, իսկ հետո օգ-նում էր երեխաներին դասերը պատրաստել։Հարսանիքից մեկ տարի անց ծնվեց նրանց առաջնեկը, կապույտ աչքերով մի հրաշք երեխա, որին Վադիմի մոր պատվին անվանեցին Տանյա:Վադիմը աշխատում էր առավոտից երեկո: Նույնիսկ կիրակի օրը չէր մնում տանը, որպեսզի դուստրը ապահովված լինի և ոչ մի բանի կարիք չունենա։
Սոֆան շատ էր սիրում Վադիմին ու Տանյա-յին: Բայց տանը անվերջ նստելը նրան ընկ ճ վ ածության մեջ գցեց: Նա կարոտում էր համալսարանի տարիները,երբ ընկերուհիների հետ գնում էր կինոթատրոն, թատրոն, նա երա-զում էր դառնալ հայտնի դիզայներ, սիրում էր հանդիպել հետաքրքիր մարդկանց:Հիմա ոչինչ չի մնացել:
Միայն չորս պատերը, երեխայի խնամքն ու տնային գործերը։ Ամուսնուն նյ արդ այնացնում էր, երբ նա շփվում էր մեկի հետ։ Մի երեկո Սոֆան որոշեց խաղ խաղալ ամուսնու հետ։ Երբ վերջինս ուշ երեկոյան վերադարձավ աշխատանքից, Սոֆան ասաց.
-Ես ամեն ինչ գիտե՞մ: Դու աշխատավայրում չէիր,-ասաց Սոֆան:
-Եվ որտե՞ղ էիր,-վա խը հայտնվեց ամուսնու աչքերում: Սոֆան որոշեցի խաղալ մինչեւ վերջ:
-Սիրուհուդ մոտ,-հանդիսավոր հայտարարեց նա։
Այստեղ Վադիմը չկարողացավ դիմադրել: Այդ երեկո Սոֆան շատ բան լսեց իր մասին, այն որ նա անպիտան ու անհետաքրքիր կին է, որ նա վաղուց այլ կնոջ է սիրում, որը երկու հարյուր անգամ ավելի գեղեցիկ տեսք ունի, քան խղճուկ Սոֆան: Եվ ընդհանրապես, ժամանակն է, որ նրանք բաժանվեն:
Դժվար է նկարագրել այն, ինչ ըզ-գաց Սոֆան այդ պահերին: Բայց նա իրեն ստիպեց չլա ցել:Հավաքեց իրերը, վերցրեց երեխային ու հեռացավ: Վադիմը նրան չկանգնեցրեց:Սոֆան չգիտեր ուր գնալ:Նա փող չուներ, Վադիմն անմիջապես արգելափակեց նրա հաշիվը: Սոֆան ստիպված էր զանգահարել Դիանային, այն ընկերուհուն, որին Վադիմը դուրս էր արել իրենց տանից և Սոֆան նույնիսկ ներողություն չէր խնդրել ընկե-րուհուց։ Բարեբախտաբար, նա ընդունեց Սոֆային։
«Ես այնքան հիմար էի», — խոստովանեց Սոֆան: — Ասես կո ւրացել էի:
-Ոչինչ,-ժպտաց Դիանան,- մենք ինչ-որ բան կմտածենք: Միասին մենք ավելի ուժեղ ենք:
