Որոշեցի տղուս ու հարսիս անակնկալ անել ու առանց ասելու գնացի նրանց տեսնելու, բայց․․․Ոտքերս կոտրվեր չգնայի, մտա տուն ու տեսածիցս կարկամեցի։Որ ասեմ հարսիս ատել եմ սուտ կլինի, բայց դե նենց էլ չի ուշքս գնում էր իրա համար։ Մենակ էն, որ մինուճար տղիս ձեռիցս տարավ, գնացին առանձին ապրելու, էդ մի հատ մեծ պատճառա, որ հետը թարսվեմ։
Դե ես շուտ-շուտ չեմ գնում, նախ հեռու ա տունը, հետո էլ չեմ ուզում շատ խառնվեմ։ Բայց նկատել եմ, տղես, որ գալիսա մեր տուն, շոր երը ճմռթված, գալիսա նենցա հաց ուտում, ոնց որ մի ամիս բան կերած չլինի։ Մի խոսքով, մի քանի օր առաջ ասեցի անակնկալ անեմ հյուր գնամ։
Տորթ թխեցի, գնացի։Դուռը բաց էր, մտա ներս մեկել ինչ տեսնեմ, տղես ամաններնա լվանում,հարսս էլ ոտը ոտին գցել, ընկերուհու հետ ա խոսում։ Վայ էդ տեսարանը որ տեսա, արյունը խփեց գլխիս։ Ինչ ասես ասեցի։ Չհասկացա, ուրեմն ես տղա եմ ամուսնացրել, որ ամ ան լվա, կնիկն էլ իրան տենց պահի՞:Լավա գոնե ինձ տեսնելուց հետո ոտքի կանգնեց։
Իբր արդարացավ, թե լավ չէր զգում տղես էլ իրանա օգնում, բայց ես իմ աչքերով տեսա։ Ախր ոչ աշխատումա, ոչ ինչ-որ հոգս ունի։ Ամ են պայմանը ստեղծել ենք, որ թագուհու պես ապրի, մի տան գործն ինչա չի կարում անի։ Տղես գնա առավոտից իրիկուն չարչարվի աշխ ատի, գա տուն մի աման տաք ճաշ չլինի՞, որ ուտի։
Չգիտեմ, երևի տղուս հետ խոսեմ։ Մի կողմից լավա, որ առանձին են աչքս չի տենա, շատ չեմ նեռվայնանա։Բայց դե,որ պատկերացնում եմ տղուս ինչ օրնա դնում դա, սիրտս կանգնումա
