Ուղղակի ցնցված եմ կնոջս խնդրանքից․․․բազում տարիների համատեղ կյանքում այդպիսի խնդրանքով ինձ չէր դիմել
Այս պատմության հերոսն իր կյանքից մի դեպք է պատմում ընթերցողներին ցույց տալու համար, թե որքան շատ է պետք գնահատել հարազատ ներին, քանի որ մենք եր բեք չենք իմանա, թե ինչ է սպասվում մեզ կամ նրան վա-ղը… «Կնոջս հետ 21 տա րի ապրել ենք երջա նիկ ամո ւսնական կյանքով: Մի օր, երբ ես աշխա տանքից տուն եկա, նա ինձ ապշեցրեց հետևյալ խոսքերով. «Ես ուզում եմ քեզ մի բան խնդրել: Խնդրում եմ, մի կնոջ հրավիրիր հանդիպման»: Ես չհասցրի պատասխանել, և նա շարունակեց.
«Դու գիտես, ես քեզ սիրում եմ, բայց այդ կինն արժանի է այն բանին,որ դու նրան մի փոքր ուշադրություն դարձ-նես, քանի որ նա քեզ շատ է սիրում»:Ես զար մացա, երբ հասկացա, որ խոսքն իմ մա յրիկի մասին է: Իհարկե, ես համաձայնեցի, քանի որ հորս մահից հետո, իսկ դա 19 տարի առաջ էր, մայրս լրիվ միայնակ էր մնացել: Ես նրան զանգահարեցի հենց այդ երեկո և հանդիպման հրավիրեցի։ Ծրագրում կինո գնալն էր և ընթրիք ռեստո րանում: Մայրս շատ զարմացավ և հարցրեց, թե ինչ է պատահել:
Նա վախեցավ՝ մտածելով, որ ես իրեն ինչ-որ կար ևոր բան ունեմ ասելու և ուղղակի առիթ եմ փնտրում իր հետ խոսելու համար: Բայց ես հանգստացրի մորս՝ ասելով, որ ուզում եմ իր հետ ժամանակ ացկացնել:Մեր հանդիպ-մանը օրը ես շատ էի անհանգստանում, մայրիկս՝ նույնպես: Երբ ես հասա նրա տան մոտ, դատելով իր տեսքից, հասկացա, որ նա վաղուց էր պատ րաստվել և ան համբեր ու մի փոքր նյար դայնացած ինձ էր սպասում: Մենք նստեցինք մեքենան և ռեստորան գնացինք:
Այնտեղ ես ճաշացանկը կարդացի մայրի կիս համար, քանի որ տա ռերի չափսերը փոքր էին նրա համար, իսկ մայրս համեստորեն և մի փոքր տխուր հայացքով վրաս էր նայում: Նա մեկն աբանեց. «Երբ դու փոքր էիր, ես էի քեզ համար կարդում ճաշացանկը ճիշտ այնպես, ինչպես դու ես այժմ այն կարդում ինձ համար»։Սիրտս ճմլվեց, իսկ մայրիկս շարունակեց.«Իմ ընկերո ւհիները շատ զարմացան և ուրա խացան, երբ ես ասացի նրանց, որ իմ տղայի հետ հանդիպման եմ գնալու: Դա այնքան հաճելի և հիանալի է: Ես նրանց խոստացա մանրամասն պատ-մել ամեն ինչ, երբ վերադառնամ»:
Ֆիլմը համարյա թե չդիտեցինք, քանի որ ան ընդհատ զրուցում էինք, իսկ երբ ես մայրիկիս տուն տարա, նա ա-սաց, որ հիասքանչ երեկո էր, և հաջորդ անգամ ինքն է հրավիրում: Ես հավատացրի նրան, որ անպայման նորից կհանդիպենք: «Ինչպե՞ս անցավ հանդիպումը»,- ժպիտը դեմքին հարցրեց կինս: Ես նրան անչափ շնորհակալ էի այդ հիանալի մտահղացման համար: «Ավելի լավ, քան պատկերացնում էի»,- պատասխանեցի ես:Ցավոք, մի քա-նի օր անց մայրս մահացավ սրտի կաթվածից:
Մենք այդպես էլ չգնացինք մեր երկրորդ հան դիպմանը, սակայն ես մխիթ արում էի ինքս ինձ այն մտքով,որ հաս-ցրի մեկ հիանալի երեկո պարգևել նրան: Չեք պատկերացնի, թե ին չքան զարմացած և շփոթված էի, երբ մի քա-նի օր անց նամակ և կտրոն ստացա այն ռես տորանից, որտեղ ճա շել էինք մորս հետ: Վճա րած հաշվին կից մի գրո ւթյուն կար. «Ամեն դեպքում ես վճա րել եմ հաշիվը նախա պես: Ես վստահ չեմ, որ կլինեմ, բայց դու և կինդ կարող եք լավ ժամանակ անցկացնել: Դու չես հավատա, թե ինչ էր ինձ համար նշանակում այդ երեկոն… Սիրում եմ քեզ, որդի՛ս»:
