Չեմ կարողանում հասկանալ,ամուսինս ու իր մայրը չեն սիրում մայրիկիս,թե պարզապես ամաչում են նրանից․․․ Մի քանի օր առաջ նույնիսկ ասացին, որ իրենց մոտ անգամ նրա անունը չտամ
Ես ծնվել և մեծացել եմ գյուղում, սակայն դա ինձ չի խան գարել կյանքում հ ասնել որո շակի հաջողո ւթյունների: Ինձ մեծացրել են մայրիկս ու տա տիկս, սակայն ստացել եմ պատշաճ դաստիրակություն:Դպրոցն ավարտե լուց հետո միայնակ տեղափոխվել եմ Երևան, այստեղ ընդունվել համալս արան, անվ ճար սովորել եմ, եղել եմ լավա-գույն ուսանողուհիներից մեկը:
Ես խոսք էի տվել մորս, որ լավ կսով որեմ և նրա համար ար ժանի դո ւստր կլինեմ:Չնայած նրան, որ ամ բողջ կյանքո ւմ գյու ղում էի ապրել, սիրեցի քաղաքի կյա նքը: Նոր ծանոթություններ հաստատեցի, սկսեցի գեղեցիկ հագնվել, հարդարվել, բայց չէի մոռանում սովորելու մասին:Ուսումն ավարտելուց հետո այստեղ էլ մնացի, բան-կում աշխատանքի տեղավորվեցի, տուն վարձեցի, մինչ այդ բնակվում էի ուսանողական հանրակացարանում:
Կանչում էի մորս ու տատիկիս, բայց նրանք չցան կացան գալ, քանի որ իրենց կյա նքն այնտեղ է, և արդեն այն տարիքում չեն, որ կտրուկ փոխեն ապրելակերպը:Ընթացքում սկսեցի նկատել, որ աշխատակիցներից մեկը իմ հանդեպ մեծ ուշադրություն է ցո ւցաբերում: Նա ինձա նից 3 տարով մեծ է, դաստիրակված, գեղեցիկ երիտա-սարդ է, բայց ավելի բարձր պաշտոն ունի, քան ես, հետևաբար ավելի շատ է վաստակում: Հենց դա էլ շեշտեց սկեսուրս՝ մեր ծանոթանալու առաջին օրը:
Արդեն 7 ամիս ամուսնացած ենք, բայց սկեսուրս համարում է, որ ես հանուն գումարի եմ ընտրել իր որդուն: Իսկ երեկ էլ լսեցի ամենացավալի բանը. ամու սինս և սկեսուրս խնդրեցին, որ ոչ մեկի մոտ չասեմ, որ մայրս գյուղում է ապրում…Բայց մայրս ինտ ելիգենտ, կրթ ված և խելացի կին է, նա գիտի՝ ինչ պես պահել իրեն, եր բեք ոչ մի ա-մոթալի արարք չի գործել… Կարծում եմ, սկեսուրիս պահվածքն ամոթալի է, իսկ ահա մորս կարգավիճակից եր-բեք չեմ ամաչի:
