Չեմ կարողանում հասկանալ, ոնց ա լինում, որ էն ծնողին, որ բան չի անում իր էրեխեքի համար, ձեռքերի վրա են պահում, իսկ դու կյ անքդ դնում ես նրանց համար, մեծանում են ու․․․Էս կյանքում արդարություն չկա: Հա, հա ճիշտ եմ ասում: Ես մի հարևան ունեմ:
Սաղ կյանքը խ աբար չի եղել երեխեքը ոնց մեծացան, ոչ աշխատում էր, ոչ մտածում էր երեխեն ուտելու կամ հագնելու բան ունի:18 տա րեկանից էլ հանեց քցեց դուրս, թե գնացեք աշխատեք, ձեզ պահեք,հերիքա ինչքան ես ձեզ պահել եմ (եփած հավի ծիծաղնել կգա, իբր կո տոր վել էր պահելով):
Բայց էսօր երեխեքը տեսնեք ոնց են պահում, ուշադիր են, հոգատար, ձեռքերի վրա են պահում: Ես սաղ կյանքս ամեն ինչ արել եմ եր եխեքիս համար:Լավ ապրել են, ընտիր հագել են,ոչ մի բանից զուրկ չեն մնացել,լավ բուհում սովորել են, հետո էլ ամեն մեկին տուն, մեք ենա եմ տվել: Բայց էսօրվա օրը մենակ նստած եմ:
Չեն էլ հիշում իմ մասին: Ուզում եմ հասկանամ, ի՞նչն եմ բաց թողել, որտե՞ղ եմ սխալվել: Ասում են, երեխեն ծնողից ա սովորում: Էդ դեպ քում պիտի ինձանից հոգատարություն սովորած լինեին: Իրանք տեսել են ես ինչ ուշադիր եմ եղել իմ ծնողների հանդեպ: Մի անգամ խո սքի մեջ ասեցին, ի՞նչ ես արել որ, հլը տես ուրիշ հերեր ինչեր են անում:
Երևի լավ հեր չեմ եղել, պիտի սոված թողնեի, պատռված շորերով ման գային,5 տարի նույն կոշիկը հագնեին,որ լէսօր ինձ գնահատեին:
-Էէէէհ, էս աշխարհում արդարություն չկա: Ես էս աշխարհից կգնամ շատ ծանր սրտով:
