Այնպես ստացվեց, որ ես վաղ տարիքում հղիացա, սակայն կտրականապես դեմ եմ աբորտներին, այդ իսկ պատ-ճառով որոշեցինք, որ երեխան պիտի ծնվի: Ես ու ընկերս ամուսնացանք, փոքր հարսանիք կազմակերպեցինք, քանի որ այդ պահին շատ գումար չունեինք:Գումարը չի բավականացնում, չնայած նրան, որ իմ սիրելի տղամար-դը գիշեր-ցերեկ աշխատում է:
Ես հուսահատ վիճակում եմ:Որտեղ ենք ապրելու մեր երեխայի հետ, չէ որ փոքրիկս պիտի արժանի պայմաննե-րով ապահովված լինի:Որոշումն ինքն իրան եկավ: Իմ տատիկն արդեն շատ ծեր է, թույլ: Նա միայնակ ապրում է 1 սենյականոց բնակարանում: Ես նրա հետ երկար խոսեցի, բացատրեցի իրավիճակը, խոստացա նրան տեղա-վորել լավագույն ծերանոցում:
Սակայն ի պատասխան իմ խնդրանքի՝ նա միայն բարկացավ: Այդ օրն իսկական սկանդալ եղավ:Ինչպես նա չի հասկանում. որ դա բոլորիս համար լավագույն տարբերակն է: Տատիկս արդեն ի վիճակի չէ ինքն իրեն խնամել, նրան պետք է,որ իր կողքին հոգատար մարդիկ լինեն:Ծերանոցում նա չի ձանձրանա և պատշաճ խնամք կստա-նա:
Ոչինչ, ես նորից կխոսեմ հետը, կպատմեմ ծերանոցի դրական կողմերի մասին: Նա սովորական մարդ է, ուղղա-կի պետք է ճիշտ մոտեցում գտնել:Ինձ համար սարսափելի է մտածել, որ երեխաս կծնվի, իսկ մենք դեռ տուն չենք ունենա: Նրան մի վայր է հարկավոր, որը փոքրիկս կհամարի իր հարազատ տունը:
Այդպես չէ՞…
