Ռեստորանի հաշիվը փակված է, կարող ես ուզածիդ պես ուրախանալ,-ասաց փեսան և լքեց հարսնացուին հենց հարսանիքի ժամանակ․․․ Շատերի մոտ է պատահում դպրոցական սեր,որն անպատասխան է մնում և ողջ կյան-քում դա մնում է որպես մաքուր ու առաջին սեր։ Գլեբը աղքատ չէր, բայց և նրան հարուստ չէր կարելի համարել: Նա ու մայրը ապրում էին ուսուցչի համեստ աշխատավարձով։Գլեբը հորը չէր տեսել, լքել էր մորը իր ծնվելուց ա-ռաջ։
Գլեբն անտարբեր չէր Իրայի նկատմամբ։Եվ ահա ավարտական երեկոյին որշեց խոստովանել։ Գնեց վարդերի մի փունջ ու դպրոցի մուտքի մոտ հանդիպեց նրան։ Բայց Իրան արհ ամարհանքով նայեց թե իրեն, թե ծաղիկներին և ասաց․ — Հավանաբար փողոցից ես գտել, մոռացե՜լ էի, դու նորը գնելու փող չունես։ Բոլորը սկսեցին ծիծաղել և Գլեբը հեռացավ ու ինքն իրեն խոստացավ․ ես քեզ դեռ կհիշեցնեմ։ Գլեբն այդ վիրավորանքը չմոռացավ։
Տաս տարի անց Գլեբը դարձավ հաջողակ գործարար և որոշեց ամեն գնով գտնել Իրային։ Նրան դժվար չէր գըտ-նելը։ Պարզվեց, որ նա հասցրել էր ամուսնանալ, երկու երեխա ունենալ, սակայն բաժանվել էր ամուսնուց և երե-խաներին թողել նրա մոտ։ Գլեբը նրան գտավ ռեստորանում՝ ընկերուհիների հետ ընթրելիս։ Նա իր հետ մի շքեղ ծաղկեփունջ էր վերցրել։ Իրայի աչքերը պսպղացին։
Սկսեցին հանդիպել և մի օր Գլեբը նրան առաջարկություն արեց։Իրան ցանկանումէր շքեղ հարսանիք անել, Գլե-բը դեմ չէր, սակայն պատրաստություններին չէր խառնվում։ Եկավ հարսանիքի օրը։ Հենց ԶԱԳՍ-ի դիմաց Գլեբը Իրային ասաց․ — հարսանիք չի լինի։
-Ի՞նչ, դու լուրջ ես ասու՞մ, — հարցրեց Իրան։ — Ես երբեք այսքան լուրջ չեմ եղել, հիշո՞ւմ ես ինչպես ավարտա-կան երեկոյին ինձ ծաղրեցիր ու չընդունեցիր իմ ծաղիկները։ Քեզ իմ գրպանի գումարն է հարկավոր, դու ծախու էակ ես, քեզ համար կարևորը փողն է։ Ի դեպ, ռեստորանի հաշիվը վճարված է, կարող ես սրտիդ ուզածի չափ ուրախանալ, — ասաց Գլեբն ու հեռացավ։
