Սեփական նախաձեռնությամբ ամուսնուս առաջարկեցի մանկատնից վերցնել իր և սիրուհու երեխային․․․
Իմ անունը Մար իամ է, ամուս նուս՝ Գոռի հետ, ունենք ամուր ընտանիք և դաստիրակում ենք մեր երկու չքնաղ գեղեցկուհիներին:Ամուսնուս շատ եմ սիրում, միասին խորհրդակցում ենք ցանկացած հարցում, սակայն վերջին շրջանում նկատեցի, որ նա շատ նյարդայն է, ուշ է վերադառնում, երեխա ներին ուշադրություն չի դարձնում:
Բոլոր հար ցերիս պատասխ անում է,որ աշխատա վայրում խնդիրներ ունի:Ժամ անակի հետ ոչինչ չփոխվեց, Գոռն ավելի ու ավելի մտահոգ էր դառնում: Մի օր էլ, երբ որոշեցի լուրջ խոսել հետը, մի կին զանգեց և ասաց.
-Իսկ դուք գիտե՞ք, որ ձեր ամուսինը երկրորդ ընտանիք ունի, որդի ունի:
Եվ անջատեց:Բնական է, ես չէի կարող լռել, և որոշեցի ուղիղ հարցնել ամուսնուս: Պարզվեց, որ սիրելի ամու-սինս երեք տարի առաջ սիրավեպ է ունեցել մի երիտասարդ աղջկա հետ, ում հետ նույն տեղում են աշխատել:
Նա հղիացել էր, իսկ երբ ամուսինս ասել էր, որ աբորտ անի, քանի որ չի պատրաստվում հեռանալ ընտանիքից, աղջիկը հրա ժարվել էր: Ես ներեցի ամուսնուս, չնա յած նրան, որ դա ինձ համար չափա զանց դժվար էր: Որոշ ժամանակ անց հանդիպեցի ընկերուհուս և մենք սրճա րան գնացինք: Նշեմ, որ ընկերուհիս մանկատանն է աշ-խատում:
Սրճարանում պատահաբար հանդիպեցի ամուսնուս՝ 2-3 տարեկան մի տղայի հետ: Ընկերուհիս՝ հավանաբար չճանաչելով ամուսնուս, ասաց.
-Տես, խեղճ երեխայի և հայրն է ողջ, և մայրը, սակայն փոքրիկը ման կատանն է մեծանում:
Պարզվեց, որ մայրը թողել է նրան և արտաս ահման մեկնել: Արցունքներս խեղդում էին ինձ…
Ես մոտեցա ամուսնուս, գրկեցի փոք րիկին և ասացի նրան, որ մեզ հետ տուն է գալու: Միայն տեսնեիք ամուս-նուս դեմքի արտահայտությունը:Այժմ Ալեքը մեզ հետ է ապրում, քույրերը խելագարվում են նրա համար, իսկ ես նույնիսկ մոռացել եմ այն մասին, որ նրան ես չեմ ծննդաբերել:
ԵՐԵԽԱՆԵՐԸ ՄԱՆԿԱՏԱՆՆ ԱՊՐԵԼՈՒ ԻՐԱՎՈՒՆՔ ՈՒՂՂԱԿԻ ՉՈՒՆԵՆ, ԵԹԵ ԾՆՈՂՆԵՐԻՑ ԳՈՆԵ ՄԵԿԸ ՈՂՋ Է…
