Մի օր հանգստյան օրերին ընդառաջ Ես զանգահարեցի ընկերոջս՝Եվգենիին։Ես ուզում էի հրավիրել նրան իր կնոջ հետ իր ամառանոց խորոված անելու,շփվելու,ժամանակ անցկացնելու համար։Եվգենին ուրախությամբ համաձայնեց իմ առաջարկին,մենք որոշ ժամանակ հեռախոսով քննարկեցինք առաջիկա ուղևորության մանրա-մասները ապա երբ խոսակցությունը ավարտվեց իմ սմարթֆոնը արգելակվեց ընկերս հեռախոսը նույնպես չէր անջատել և ես լսեցի թե ինչպես է նա խոսում իր կնոջ հետ իմ և իմ ընտանիքի մասին:
Մեր ծանոթները մեր մասին անեկդոտ էին պատմում ինձ նրանք եղջերու էին կոչում իսկ կնոջս՝կապիկ,գյուղի մեր տունն էլ նրանք հին ավերակ էին համարում։ Բացի այդ, նրանք դատապարտեցին մեզ այն բանի համար,որ մենք դարձանք չորս երեխաների ծնողներ մեզ անվանելով բութ և անպատասխանատու(Եվգենին իր կնոջ հետ երեխաներ չուներ):Հետո նրանք քննարկեցին թե ինչ էժան մթերքներ գնեն համատեղ հանգստի համար, որպես-զի սնվեն մեր հաշվին ոչ թե իրենց։
Ես և իմ կինը ցնցված էինք լսածից, մենք այդ մարդկանց համարում էինք մեր ընկերները և նույնիսկ չգիտեինք թե իրականում ինչ են մտածում մեր մասին:Առաջին միտքը այն էր,որ չեղյալ հայտարարվեն բոլոր համատեղ միջոցառումները և այլևս չշփվել այդ ընկերների հետ,բայց մի քիչ մտածելուց հետո կնոջս հետ որոշեցինք դաս տալ նրանց և ձևացրինք,թե ոչինչ տեղի չի ունեցել ամեն ինչ թողնելով ուժի մեջ։
Հանգստյան օրերին ինչպես մենք պայմանավորվել էինք,Եվգենին կնոջ հետ միասին եկել էր մեզ տեսնելու։ Տես-նելով մեր երեխաներին նրանք երկուսն էլ սկսեցին ժպտալ նրանց և սիրաշահել նրանց՝իրենց ամբողջ տեսքով ցույց տալով,թե ինչպես են նրանք սիրում մեր երեխաներին: Մեզ մնում էր միայն հիանալ այդ մարդկանց երես-պաշտությամբ։— Ինչու երեխաներ չեք ծնում:Չէ որ տարիքը արդեն անցնում է։
Միթե առողջական խնդիրներ ունեք:— Մենք չենք շտապում ուզում ենք դեռ մեզ համար ապրել։— Լավ անկեղծ խոստովանեք,երևի կարծում եք որ մեր ժամանակներում երեխաներին միայն բութ ու անպատասխանատու եղջերուներն են ծնում։Լսելով այդ արտահայտությունը՝մեր հյուրերը զարմացան բայց լռեցին։Եվգենին և նրա կինը իրենց հետ բերել էին էժան ձկան պահածոներ և մի տուփ կոնֆետ:
Պահածոներ և կոնֆետներ,զեղչով եք գնել — հարցրեցի ես նրանց։Եվգենին քթի տակ պատասխանեց ինչ-որ բան անհասկանալի էր։— Ոչ մի սարսափելի բան չկա,ամեն ինչ հասկանալի է խելամիտ խնայողություն, հիմա ժամանակը չէ նման բանի — ասացի ես մռայլ հյուրերին — բայց դուք էլ մեզ հասկացեք, մեր տունը փլուզվում է,այգում աշխատանքը շատ է,մեզ օգնականներ են պետք:Եկեք այսպես անենք,մեզանից սեղանը,իսկ ձեզանից օգնությունը տնային տնտեսության մեջ։
Եկեք գնանք ես ցույց կտամ ձեզ որտեղ են մեր այգու գործիքները։Եվգենին իր կնոջ հետ սկզբում մտածեց,որ դա կատակ է,բայց ես նրանցից հետ չեմ մնացել տնտեսությանն օգնելու իմ առաջարկությամբ։ Մանրամասն նկա-րագրեցի նրանց աշխատանքների կատարման ձևը: Միաժամանակ ես սկսեցի խորոված պատրաստել, իմ ամ-բողջ տեսքով ցույց տալով որ Եվգենիի օգնության կարիքը չունեմ։
Առանց երկար-բարակ մտածելու, մեր հյուրերը հորինեցին ինչ-որ հիմար պատճառաբանություն, ասելով թե շտապ պետք է քաղաք վերադառնան։Ես այդպես էլ չհասկացա, թե արդյոք նրանք գլխի ընկան,որ այն ժամանակ ես հեռախոսով լսել էի նրանց զրույցը բայց այդ ժամանակից ի վեր մենք այլևս չէինք շփվում։(Պատմությունը պատմված է առաջին դեմքից) Ինչ եք մտածում այդ մասին։Կիսվե՛ք ձեր տեսակետներով մեկնաբանություննե-րում։
