Սկեսուրիս հետ շատ լավ հարաբերությունների մեջ էի, մինչև հարևանուհու հետ այդ խոսակցությունը լսելը․ Պարզվեց․․․
Սկեսուրիս հետ միշտ շատ լավ հարաբերություններ եմ ունեցել, նույնիսկ ընկերուհիներս էին նախան ձում ինձ, քանի որ նրանք բոլո-րը դժգոհ էին իրենց սկեսուրներից։ Մեկի ամ ուսնու մայրը խառնվում էր իրենց կյանքին, մյո ւսինը առա վոտից երեկո քննադա-տում էր հարսին․․․օրինակները շատ են, և այդ ամենը տեսնելով՝ ավելի ու ավելի շատ էի սիրում և գնահատում սկեսո ւրիս։ Մինչ մի տհաճ խոսակցություն լսելը․․․
Ապրում ենք առանձին, ունենք երկու երեխա։ Ամեն շաբաթ՝ կիր ակի օրը, մենք սկեսո ւրիս տուն ենք գնում։ Այդպես էլ եղավ անցյալ շաբաթ։ Եկանք, նստեցինք, զրուցեցինք։ Երբ տուն գնալիս նստեցինք մեքենան, հայտնաբերեցի, որ մոռացել եմ սկեսուրիս պատրա-ստած կարկանդակներով տոպրակը։ Նա հատո ւկ մեզ համար ամեն կիրակի կար կանդակ է թխում, որ թոռները խանութից գնածը չուտեն։
Ամուսինս չէր ուզում վերադառնալ դրա համար, բայց ես պնդեցի, որ սպասեն, թե չէ սկեսուրս կարող է նեղանալ՝ կարծելով, որ մտա-դրված չեմ վերցրել։Ամուսինս երեխա ների հետ մնացին մեքենայի մեջ, ես էլ արագ վազեցի։ Սկեսո ւրս չորրորդ հարկո ւմ է ապրում, վերելակ չկա։ Արդեն հասա երկրորդ հարկ, լսեցի սկեսուրիս և հարևա նուհու ձայնը։ Հանկարծ հասկացա, որ իմ մասին են խոսում։ Կամաց բարձրացա մինչև երրորդ հարկ․
-Արմենիս բախտը չի բերել կնոջ հարցում։ Ստիպված դիմանում եմ հանուն որդուս, դե արդեն երկու երեխա ունեն, ինչ արած։
Ես այլևս չէի ուզում լսեի, իջա մի հարկ և արդեն այնպես բարձրացա, որ նա ինձ տեսնի։
-Ին՞չ է եղել, աղջիկս,-ասաց սկեսուրս։
-Տոպրակն եմ մոռացել,-պատասխանեցի։
-Սպասիր, հիմա կբերեմ,-ասաց նա և հարևանո ւհուն հայացք գցեց՝ կարծես հաս կացնելով, տես, ուտելիքի համ ար չի ծուլացել վե-րադառնալ։
Ինձ համար այնքան տհաճ էր, հարյուր անգամ զղջացի, որ եկա և վերցրեցի տոպրակը։
Սկզբում ոչինչ չէի ուզում ասել ամուսնուս, բայց մեքենայի մեջ չդիմացա և սկսեցի արտասվել։ Ամուսինս ասաց, որ պետք է ձևացնել, իբր ոչինչ չի եղել։ Բայց ինչպե՞ս մոռանամ այն, ինչ ասել են իմ հասցեին։ Հիմա ես եմ նախանձում այն ընկերուհուս, ում սկեսուրն ա-մեն ինչ ասում է դեմքին։
