Սկեսուրս ինձ ուիր հարազատ թոռանը տանից դուրս հանեց․ Երբ իմա ցավ, որ որդիս․․․Տարի ներ հետո հիշեց, որ թոռ ունի։Գրեթե
ե-րեք տարի առաջ,ամուսնուս կրտսեր քույրը՝ Օլյան համացանցով ծանոթացավ Վարդան անունով մի երիտասարդի հետ: Պարզվեց,
որ նրանք բնակվում են նույն տարածքում ինչ որ օլըան ու ամուսնուս ծնողները։
Վարդանը երեք ամիս շարունակ շատ ուշադիր էլ Օլյայի նկատմամբ։ Աղջ կան ծանոթա ցրել էր իր մայրիկի հետ, իսկ որոշ ժամաակ
հետո հանդիպեց նրա ծնողների հետ։ Մի քանի անգամ նա ծաղիկներ էր նվիրել Օլյաին …Իսկ հետո առաջարկություն արեց, իսկ Օլ-
յան առանց վարանելու ընդունեց նրա առաջարկը: Իմ սկեսրայրը հիացած էր:
Նրանք սկսեցին հետաքրքրվել, թե ինչպես և որտեղ են ապրելու երիտասարդները և այդ ժամանակ սկեսրայրիս և սկեսուրիս ուրա-
խությունը դանդաղորեն սկսեցին մարել:Վարդանի խոսքով, նա աշխատել է «կայուն կերպով 13-րդ աշխա տավարձ ունեցող պետա-
կան ընկերությունում»: Բայց պարզվեց, որ պետական ընկերությունը՝ սովորական շինարարական ընկերություն է, և նա այնտեղ սո-
վորական բանվոր է: Նա ապրում է, չնայած շատ մոտ, բայց մոր հետ մեկ սենյականոց բնակարանում:
-Մենք կտեղափոխվենք մորս մոտ, նա համաձայնել է քնել խոհանոցում: Իսկ ես և դու կմնանք ննջասենյակում: Նա քեզ կընդունի որ-
պես դուստր և մեզ մոտ ամեն ինչ կստացվի, — ասաց Վարդանը:
Իսկապես, հարսանիքից առաջ, տիկին Մարգարիտան դրական էր տրամադրված ապագա հարսիկի նկատմամբ, իսկ հարսանիքից
հետո սկեսուրը կարծես փոխվեց: Բայց մենք այդ մասին անմիջապես չիմացանք:Առաջին ամիսները կանայք փորձում էին հարմար-
վել միմյանց: Օլյան փորձում էր չվիճել սկեսրոջ հետ, անձնատուր էր լինւմ ամեն հարցում: Նա ընդհանուր առմամբ ոչ հակասական
աղջիկ է:
Բայց պետք է ասեմ, որ տիկին Մարգարիտան արդեն 10 տարի է, որ չի աշխա տում է և նստած է տանը: 90-ական ներին նա ակտի-
վորեն զբաղվում էր «բիզնեսով».Վարդանը հայր չուներ, մայրը վաստակում էր այնպես, ինչպես կարողանում էր, իսկ տղայի հարցե-
րով զբաղվում էր տատիկը: Եվ ահա, այդ նույն տատիկը շատ հաճախ գալիս էր այցելո ւթյան արդեն մեծահասակ թոռնիկին: Այնտեղ
նրանք, մոր հետ միասին, «կրթեցին» Օլյային. Ինչպես ապրել, ինչպես ընդունել նոր հարազատներին, ինչ պատրաստել, ինչպես լվա-
նալ, որտեղ լվանալ և այլն:
Նրանք նույնիսկ շպր տեցին աղջկա մի քանի զգեստ ներ, որոնք, նրանց կար ծիքով, չեն սազում Օլյային։Օլյան հղիացավ, բայց նրա
«դաստիարակությունն» այդպես էլ չդադարեց: Ոչնչով նա չէր կարողանում հաճույք պատճառել մռթմռթացող սկեսուրին: Բայց Օլյան
«ամուսնացած էր» և չէր կարողանում դիմակայել վեճին: Իսկ երբ գալիս էր հոր տուն, ասում էր, որ նրանց մոտ ամեն ինչ կարգին է
և ամուսնուց նույնպես չէր դժգոհում:Մայրն ու տատը հանդուգն էին, որ նրանք աղջկան մեղավոր էին ճանաչում ամեն ինչում, իսկ
հետո անցան Օլյաի ընտանիքի հասցեին վիրավորանքների:
Օլյայի հղիության ընթացքում, նրանք, այլևս Վարդանից չամա չելով, հայհոյում էին հարսին։Ինչ-որ պահի հարսը չէր կարո ղանում
դիմանալ դրան, նա ասաց, որ այլևս չի կարող այդպես ապրել: Իսկ կանայք սկսեցին նրան ուղարկել ծնողների տուն: Վարդանը կող-
մերից ոչ մեկին չէր ընտրում: Նա պարզապես լուռ կանգնած էր և ոչինչ չէր ձեռնարկում: Օլյան լաց եղավ և ամուսնուն ասաց, որ այ-
լևս չի կարող այդպես շարունակվել, որ նա կգնա ծնողների հետ ապրելու: Վարդանը մտածեց և որոշեց հեռանալ կնոջ հետ միասին:
Կանայք սկսեցին Օլյայի հասցեին ասել ամենավերջին բառերը, իսկ տատը պառկեց դռան առաջ և ասաց, որ իր թոռանը թույլ չի տա
հեռանալ <<սրա>> հետ միասին։ Երիտա սարդները գնացին Օլյայի ծնողների տանն ապրելու: Բայց ամենա հետաքրքիրն այն է,
որ մեկ շաբաթ անց որդին հաշտվեց իր մոր հետ: Նա չչար ացավ նույնիսկ տատ իկի նկատմամբ. Նա խնդրեց Օլ յային ուշադրութ-
յուն չդարձնել: Օլլան ասաց, որ կանայք ծաղրել են իրեն այդքան ամիսների ընթացքում, նա երբեք չի ներելու և երբեք չի մոռանա այդ ամ-ենը:
Երբ զույգը դուստր ունեցավ, Վարդանը սկսեց պահանջել, որ Օլյան երեխայի հետ միասին սկսի հանգստյան օրերին այցելել տիկին
Մարգարիտային՝ ասելով, որ մայրիկն ու տատիկը ցան կանում են շփվել իրենց թոռնուհու հետ: Օլ յան նախ դիմա դրեց, այնուհետև
համաձայնեց ամուսնու հետ։Գրեթե ամեն շաբաթվա վերջ նրանք հյուր են գնում Վարդանի մոր տուն: Հարսն ու սկեսուրը չեն շփվում
միմյանց հետ: Տիկին Մարգարիտան շփվում է բացառապես որդու և թոռնուհու հետ, իսկ Օլյան նույնիսկ ներողություն չի խնդրել ի-
րենից: Մինչդեռ նրանց դուստրերն արդեն մեկուկես տարեկան է։Օլյան չգիտի, թե ինչպես վարվի. Ի վերջո, մենք բոլորս էլ մեր ծնող-
ների զավակներն ենք, և Վարդանն էլ, ցավոք, բացառություն չէր:
