Սկեսուրս որոշեց ինձ դուրս վռնդել ու սկսեց իրերս պատուհանից դուրս նետել․ Լավ էր, այդ օրը ամուսինս ավելի շուտ վերադարձավ աշխատանքից և ամեն ինչ սեփական աչքերով տեսավ․․․Ես ու ամուսինս ապրում էինք նրա մոր բնակարանում։ Մենք այդ ժամանակ տուն չունեինք:
Սկեսուրս ցանկանում էր, որ որդին ամուսնանա իր ընտրած աղջկա հետ, բայց նա չլսեց նրան։Սկեսուրս ամեն քայլափոխին ինձ նկատո ղություն էր անում: Այդպես շարունակվեց, մինչև պապս ինձ տվեց իր բնակարանը։ Ամուս նուս հետ բնակարանը վերանորոգեցինք, կահույքը թարմացրինք ու տեղափոխվեցինք։
Սակայն սկեսուրս չհանդարտվեց: Հիմա էլ նա գալիս էր իմ բնակարան և հրամաններ էր տալիս:Ասում էր որդուն, որ ես անպիտան կին եմ, ապաշնորհ տնտեսուհի:Այդ ամենը այն պատճառով, որ նրան դուր էր գալիս իր ընկերուհու աղջիկը, և ցանկանում էր աամեն գնով որդուն ամուսնացնել նրա հետ:
Որդին իմանալավ մոր վերաբերմունքը իմ նկատմամբ, նրանից թաքցրել էր, որ ուզում է ամուսնանալ ինձ հետ: Ես ու ամուսինս նրանից գա ղտնի էինք պահել Զագս գնալու օրը, բայց լուրերը հասան նրան, և նա նվերով ժամանեց գրանցման գրասենյակ։ Մենք ուզում էինք մեր մեղրամիսն անցկացնել ծովի ափին։
Նա հայտարարեց, որ գալիս է մեզ հետ։ Մենք ձևացնում էինք, թե համա ձայն ենք։ Սկեսուրս մտածում էր, որ մեկ շաբաթից գնալու ենք։ Թռիչքը հաջորդ օրը երեկոյան էր։ Այսպիսով, մենք մեկնեցինք, բայց նա նույնիսկ չգիտեր, թե որ ուղղությամբ:Մի օր ամուսինս աշխատ անքից շուտ եկավ և տեսավ, որ մայրը իմ իրերը պատուհանից դուրս է նետել:
Նա մորը վռնդեց մեր տնից։ Նա անհետացել էր երկու ամսով, բայց նորից հայտնվեց, երբ ամուսինս գործուղման էր։ Ես չկարողացա դիմադրել նրան: Նա ինձնից գրանցել բնակարանը իր անունով:
Զանգեցի հայրիկիս և եղբորս. Նրանք ժամանեցին, իսկ սկեսուրս զբաղված էր փաստաթղթեր փնտրելով և չէր էլ նկատել նրանց գա լը։ Հայրս ոստիկանություն կանչեց։ Այս իրադարձությունից հետո ամուսինս դադարեց շփվել մոր հետ։ Նա վաճառեց իր տունը և ինչ-որ տեղ անհետացավ: Եթե անկեղծ, շատ ուրախ եմ:
