Ես ընդհանրապես չեմ հասկանում, թե ինչպես կարելի է այդպիսի բանը կտրուկ ձևով ասել: Կարելի է խորհուրդ-ներ տալ, արտահայտել կարծիքը, պատմել, թե ինչու եք առաջարկում լավագույն տարբերակը և մտածում այլ կերպ:Բայց այդպես կտրուկ իր որդու սիրելի հղի կնոջը,չափից շատ է:Մենք ապրում ենք գյուղի մեր ամառանո-ցում: Ձմռանը գյուղն ամայանում է (միայն մեկ տուն է բնակելի), իսկ ամռանը շատ բնակիչներ են գալիս:
Հանգստացողների թվում են Շուշանը և նրա երեք երեխաները: Հիմա երեխաներն արդեն մեծահասակներ են և հաճախ չեն այցելում ամառանոց: Այս տարի նրա հետ էր բարեկամուհին` Կարինեն: Ինքնամեկուսացման պատ-ճառով Կարինեն անցավ հեռավար աշխատանքի, այնուհետև՝ երեխայի խնամքի արձակուրդի: Օգոստոսի վեր-ջին,ժամանակն է,որ նա ծննդաբերի:Ոչ աշխատանքային օրերին քաղաքից նրան է այցելում ամուսինը՝ Անտոնը:
Ամուսինները բնակարան են գնել և նորոգում են կատարում, իսկ այժմ ժամանակավոր ապրում են Անտոնի մոր տանը: Չնայած բնակարանը փոքր է, բայց «զույգերի համար միշտ տեղ կճարվի»: Ամբողջ ժամանակ ընտանի-քում հարաբերությունները ջերմ էին, իրար հետ չէին կռվում կամ վիճում: Տիկին Սիլվան և հարսը համերաշխ էին. խոհանոցում թեյում էին, բամբասանքներով կիսվում:
Ամեն ինչ ավարտվեց մի ակնթարթում, երբ Կարինեն վերադարձավ նախածննդյան խորհրդատվությունից և ա-սաց, որ ինքը որոշել է և ցանկանում է ծննդաբերել մասնավոր հիվանդանոցում և դրա համար գումար պետք է վճարի,որպեսզի առանձին հիվանդասենյակ և անհատական բժիշկ ունենա:Այդ հաճույքը շատ թանկ արժե, բայց նա և Անտոնը արդեն տնտեսել են գումարը:
Սկեսուրը մթագնեց և վրդովվեց. «Նախկինում ծննդաբերել են դաշտերում, և անմիջապես անցել հացահատիկ հնձելու աշխատանքին: Եվ ընդհանրապես ոչ մի երեխայի խնամքի արձակուրդ չի եղել»:Կարինեն առարկեց, թե ինչու հիշեց նախահեղափոխական պատմությունը: Սկեսուրը պատասխանեց. «Կանայք ծննդաբերել են սովո-րական քաղաքային հիվանդանոցներում և 2 ամսից երեխաներին մսուր-մանկապարտեզ են տվել: Եվ ուրիշ ո-չինչ»:
Երիտասարդները որոշեցին դեռ չբարձրացնել այդ թեման՝ զարմացած տիկին Սիլվայի արձագանքից: Բայց սկե-սուրն ինքը բացեց այդ խոսակցությունը հաջորդ առավոտ:Կարինեն ևս մեկ անգամ բացատրեց,թե ինչու է ցան-կանում ծննդաբերել ոչ թե քաղաքային հիվանդանոցում այլ մասնավոր կլինիկայում առանձին հիվանդասենյա-կում՝ անհատական բժշկի հետ: Սկեսուրը վրդովված էր. դա ամենևին էլ իրեն պետք չէր. փողի անիմաստ վատ-նում: Ինչ տարբերություն՝ վճարովի՞, թե՞ անվճար, գործընթացը նույնն է: Իսկ առանձին հիվանդասենյակն ըն-դամենն ավելորդ վճար է:
«Եվ ընդհանրապես, իմ ավագ դուստրը` Լիզան, երկու երեխաներին էլ ծննդաբերել է «խղճուկ քաղաքային հի-վանդանոցում», և բոլորը ողջ և առողջ են: Եվ եթե այդքան հարուստ եք, ինչո՞ւ եք ինձ հետ ապրում: Բնակարան վարձեք, մինչև ձեր բնակարանի վերանորոգումը կավարտվի»: Տիկին Սիլվան աներեր էր:
Դրա համար և Կարինեն եկավ մեր գյուղում ապրելու՝ այս պահի դրությամբ քաղաքում թողնելով ամուսնուն: Բայց ամենահետաքրքիրն այն է, որ Լիզան երկրորդ երեխան ծննդաբերել էր վճարովի հիմունքներով, և հենց նա էր, ով Կարինեին այդպես էր խորհուրդ տվել: Նա պարզապես չի պատմել իր մորը վճարովի ծննդաբերութ-յան մասին. տիկին Սիլվայի համար նա երեխա է ունեցել «ինչպես բոլորը»:
Կարինեն այժմ ստիպված կլինի վերադառնալ քաղաք` իր հղիության վերջին ամիսներին պետք է հաճախ գնա պոլիկնինիկա և հետազոտություն անցնի: Եվ հիմա նա չգիտի, թե ինչ անի: Երիտասարդներն իսկապես փող չունեն բնակարան վարձելու համար, միայն գումար են խնայել բժշկին վճարելու համար։
«Միգուցե ցույց տա սկեսուրին, որ ամաձայն է ծննդաբերել քաղաքային հիվանդանոցում: Իսկ երբ ժամանակը գա կծննդաբերեի իր նախընտրելի կլինիկայում», — մտածում է Կարինեն: Նա միայն վախենում է, որ Անտոնը չի համաձայնի խաբել մորը։
Եվ ինձ թվում է, որ ծննդաբերությունը յուրաքանչյուրի անձնական գործն է: Կրկնում եմ ՝ սկեսուրը չէ, որ պետք է որոշի, թե ինչպես և որտեղ է ծննդաբերելու իր հարսը: Եվ շանտաժն այն բանի հետ, որ նա դուրս կանի բնա-կարանից, պարզապես նվաստացուցիչ է: Չէ, որ նրանք ժամանակավոր էին ապրում այնտեղ։
