Սկեսուրս սկսեց գալ մեր տուն լատեքսային ձեռնոցներով՝ ասելով, որ զզվում է որևէ բան դիպչելուց, բայց․․․ Պարզվեց իրականությունն ավելի սարսափելի էր։Երբ իմ սկեսուրը՝ Մարիամը, սկսեց այցելել մեր տուն՝ կրելով լատեքսային ձեռնոցներ և պնդելով, որ «զզվում է որևէ բանի դիպչելուց», դա ուղղակի վիրավորանք էր ինձ համար։
Երկվորյակ նորածինների խնամքով զբաղվելիս և անքուն գիշերների պայմաններում՝ նրա քննադատությունները միայն ավելի էին մեծ ացնում իմ սթրեսը։Սակայն մի օր պատռված ձեռնոցը բացահայտեց նրա թաքցրած գաղտնիքը։
Որպես խստապահանջ մարդ՝ Մարիամի տունը միշտ անթերի էր, մի չափանիշ, որին ես երբեք չէի ձգտում, հատկապես երբ փոքրիկ Էմման և Լուսինեն պահանջում էին իմ ամբողջ ուշադրությունը։Սկզբում ես անտեսեցի նրա տարօրինակ պահվածքը՝ դա վերագրելով նրա բարձր չափանիշներին։
Բայց նրա անընդհատ քննադատությունները, որ ներկայացվում էին իբրև մաքրություն, սկսեցին ինձ ճնշել։Մի օր, ի վիճակի չլինելով դիմանալ լարվածությանը, դիմեցի նրան ձեռնոցների պատճառով։
Նրա պատասխանը ցնցեց ինձ։Նա սառնասրտորեն մեր տան նկարագրեց վիճակը՝ անվանելով այն խոզանոց։Բառերը խոցեցին ինձ, և ես այնքան ապշած էի, որ չկարողացա պատասխանել։
Այդ երեկո, երբ դա քննարկում էի ամուսնուս՝ Դավիթի հետ, նա փորձեց թեթևացնել մայրիկի վարքագիծը՝ ասելով, որ նա «բծախնդիր» է մաքրության հարցում։Սակայն իրավիճակը դուրս եկավ մաքրության հակված լինելու սահմաններից, երբ նա ակնարկեց, որ ես պետք է վարձեմ մաքրուհի՝ կարգի բերելու այն «խառնաշփոթը», որը նա նկատում էր։
Վճռելով ապացուցել, որ նա սխալվում է, ես անցա տան անթերի մաքրությանը՝ անընդհատ մաքրելով ու դասավորելով։ Այնուամենայ նիվ, Մարիամի ձեռնոցներով այցերը շարունակվեցին, և յուրաքանչյուր այց հանդիմանություն էր իմ կեղտոտ լինելուն։
Կտրուկ փոփոխությունը տեղի ունեցավ անսպասելիորեն, նրա սովորական քննադատություններից մեկի ժամանակ։Երբ նա շտկում էր Դավիթից ստացածս վարդերի ծաղկամանը, նրա ձեռնոցը պատռվեց՝ բացահայտելով նրա ձեռքի վրա գտնվող դաջվածքը՝ սիրտ՝ ներ սում գրված «Արման» ։
Այդ տեսարանը, որը լիովին հակասում էր նրա անթերի կերպարին, ցնցեց թե՛ ինձ, թե՛ Դավիթին։Հարցերի ծովում Մարիամը կորցրեց իր ինքնատիրապետումը։Նա խոստովանեց, որ Արմանն այն մարդն էր, ում հետ նա հանդիպել էր ամիսներ առաջ, և ով ստիպել էր նր ան սիրված ու գնահատված զգալ՝ ամուսնուս հոր մահից հետո, այդ տարիների մենակության մեջ։
Սակայն այդ հարաբերություններն ավարտվել էր աղետալի կերպով, երբ նա պարզել էր, որ Արմանի սիրային վերաբերմունքը դաժան կատակ էր, թողնելով նրան խայտառակված ու կոտրված սրտով։Նրա խոստովանությունը բացատրեց նրա վարքագիծը։Ձեռնոցները ոչ այնքան մեր տան նկատմամբ զզվանքի, այլ իր զգացած ամոթը թաքցնելու համար էին։
Տեսնելով նրան այսքան խոցելի՝ փոխվեց իմ վերաբերմունքը նրա նկատմամբ։Ես հասկացա, որ նրա քննադատական արտաքնի տակ թաքնված էր մի կին, ով պայքարում էր իր արարքների և սխալների դեմ։Այդ օրը դարձավ շրջադարձային։Թույլ չտվեցինք, որ նրա խիստ դատողությունները բաժանեն մեզ, մենք սկսեցինք ընդհանուր լեզու գտնել։
Մարիամը սկսեց ավելի անկեղծ շփվել մեզ և երեխաների հետ՝ նույնիսկ հանելով իր ձեռնոցները՝ իր թոռնիկներին գրկելու համար։Մեր ընտանեկան հարաբերությունները հաղթահարելիս պարզ դարձավ, որ կարեկցանքը և ըմբռնումը կարող են բուժել և կապել մեզ այն պես, որ անգամ կատարելությունը չէր կարող։
Մարիամի դաջվածքը, որը նախկինում նրա ցավի խորհրդանիշն էր, դարձավ հիշեցում մեր հավաքական դիմացկունության և ընտանե կան ներման անսպասելի ուղիների մասին։
