Սկեսուրս 19 տարի ամուսնական կյանքս դժողքի է վերածել՝ վիրավորանքներ,վեճեր․․․Հիմա,երբ արդեն օգնութ-յան կարիք ունի,ես դարձել եմ նրա սիր ելին ու պետք է խնամեմ նրան։Ես 19 տարի է ամո ւսնացած եմ և սկեսու-րս կյանքս դժոխքի է վերածել: Երբ ամուսինս ծանոթացրեց մեզ, նա ոտ քից գլուխ չափեց ինձ, արհա մարհական հայացքով նայեց ու ասաց.
-Չեմ ասի, որ հիա ցած եմ և ուրախ մեր ծանոթո ւթյան համար:
Ես այդ ժամանակ մտածեցի, որ իմ վերաբեր մունքով կփոխեմ նրա կար ծիքն իմ մասին: Նա մեր հար սանիքին ներկայացավ ամուսնուս նախկին ընկերուհու հետ ու ողջ հարսանիքի ընթացքում ծաղրո ւմ էին ինձ, ծիծաղում էին ինձ վրա:Նա բարեկամների,հարազատների ու ծանոթների մոտ վարկաբեկում էր ինձ,բամբասում իմ մասին:
Երեխաներիս մոտ վատաբանում էր ինձ, ասում էր, որ շուտով նրանց հայրը մի «խելքը գլխին» կին կգտնի ու կը-հեռանա ինձանից: Եվ որքան գիշերներ եմ ես լուսացրել լաց լինելով, ինչ օրեր եմ ունեցել,երբ ամուսինս փորձում էր ինձ պաշտպանել, նա ամո ւսնուս ասում էր, որ «փալաս է, պա րում է կնոջ դուդուկի տակ»:Ու այսպես տարի-ներ շարունակ:
Ու այժմ ես պետք է խնա մեմ այդ կնոջը, որին ատում եմ ամ բողջ հոգով: Ստիպ ված եմ թողնել աշխատանքս ու նստել տանը նրան խնամելու համար:Նա ինսուլտ է տարել և ինքնուրույն չի կարողանում ոչինչ անել:Ամուսնուս քույրը հրաժարվեց մորը խնամելուց, պատճռաբանելով, որ տանը երեխաներ կան, որ ինքն աշխատում է:
Բայց չէ որ ես էլ երեխաներ ունեմ, ես էլ եմ աշխատում: Ես ամ ուսնուս առա ջարկեցի վաճառել սկեսուրիս բնա-կարանը և այդ գումարով լուծել նրա խնամքի հարցը: Բայց այդ ժամանակ նրա քույրը հայտարարեց, որ այդ գու-մարի կեսը պետք է իրեն տրվի, որովհետև դա նրանց հայրական տունն է:Խնա մող վարձել մենք չենք կարող, ո-րովհետև մեր աշխատավարձը մեզ հազիվ էր բավա կանացնում:
Բոլորը ամեն կող մից ինձ ասում են, որ ես պարտա վորում եմ, որ նրա որդու կինն եմ: Եվ ես ուզ ում եմ բոլորին հարցնել, իսկ այդ կինը պար տավոր չէի հարգել ինձ, ես նրա որդու կինն եմ, նրա թոռ ների մայրը, ար դյոք նա իրավունք ուներ իմ կյանքն այսպես դժոխքի վերածելու: Հոգիս տակն ու վրա է լինում: Ինչու նա ժամանակին չէր մտածում, որ իր հիվանդո ւթյան ժամա նակ ես եմ նրան խնամելու և ինչ սրտով հիմա ես նրան խնամեմ:
