Վերջապես սկեսուրս հասավ իր նպատակին․․․Նա բաժանեց ամուսնուս ինձանից և ամուսնացրեց ընկերուհու աղջկա հետ
-Մի կաթիլ անգամ չեմ ափսոսում,- ասում է Իրինան․
-Օլյային սիրում եմ այնպես, ինչպես իմ հարազատ աղջկան։ Նա և Վան յան հրա շալի զույգ են։ Երբ տղաս ապրում էր այդ Մարինայի հետ, իմ հոգում իսկապես անհանգստություն էր տիրում, նա միայն փող պոկելու գործում էր լավ։ Իսկ Օլյան և հրաշալի տնային տն-տեսուհի է և իմ թոռնիկներիս է լավ խնամում, իսկ Վանիայի կյանքում վերջապես հանգստություն է տիրում։
Թող բոլորը մտածեն, որ ես չար սկեսուր եմ, և որ ես քանդեցի որդուս ընտանիքը, կարևորն այն է, որ բոլորը հիմա երջանիկ են։ Վան-յան՝ Իրինայի որդին է, որն աշխատում էր գործարանում որպես փականագործ, ապրում էր ծնողների հետ, ընդհանուր առմամբ բա-վականին լավ տղա էր:
Երբեմն նա նույնիսկ դուրս գալով ընկերների հետ, անգամ ալկոհոլ չէր օգտագործում:Իրինան հիշեց
-Երբ նա Մարինային բերեց տուն, ես միան գամից հաս կացա, որ մենք այլևս նոր մալ կյա նք չենք ունենա։ Ես և ամո ւսինս մի ասին առաջարկեցիք նրանց ապրել մեզ հետ, քանի որ մեր բնակարանը չորս սենյականց էր։ Այդ տարին մեզ համար սարսափելի էր։ Նա միշտ նստած էր դժգհ դեմքով, տանը ոչ մի գործով չէր օգնում:
Նա քնում էր մինչև կեսօր, իսկ Վանիային ես էի ճանապարհւմ աշխատանքի:Նա ինչ-որ տեղ գնում և ամբողջ օրվա ընթացքում տուն չէր գալիս, իսկ Վանյան աշխատանքից գալով, տեսնում էր, որ նա տանը չէ, այլ զբոսնում է ընկերուհիերի հետ:
Երիտասարդներին դուր չէր գալիս, որ Իրինան իրենց ուղղություն է ցույց տալիս և նոր տարուց առաջ նրանք սկսեցին ապրել վարձով բնակարանում։
-Նրա հետ ապրելով Վանյան շատ էր նիհարել: Նիհար, մռայլ, մեկ մեքենան էր փչանում, մեկ խնդիրներ ուներ աշխատանքի վայրում, իր մասին բոլորովին մոռացել էր։ Մի անգամ էլ այնպես էին կռվել, որ բանը հասել էր ծեծկռտուքի։
Իրինան մանկուց էր ճանաչում Օլիային, նա յոթ տարով փոքր էր Վանիայից։
-Մարինան չէր ցանկանում շփվել մեզ հետ, իսկ ես տոնական օրերին Լյուդային և իր դստերը՝ Օլիային հրավիրեցի մեր տուն՝ արձա-կուրդները մեր տանն անցկացնելու համար, և այս պես էլ մի անգամ Վանյան տեսավ նրան։ Խո սքը խոսքի հետևից նրա նք գտան ընդհանուր լեզու և ամեն ինչ ստացվեց հենց այնպես ինչպես ես երազել էի դեռ նրանց փոքր տարիքից։
Վանյան գնալով տուն տեսավ Մարինային, որն ինչպես միշտ զբաղված էր հեռախոսով։ Նա անգամ չէր էլ աշխատում, բայց ամեն օր գումար էր պահանջում՝ գեզեցկության սրահների, սրճարանների և լավ ժամանակ անցկացնելու համար։ Եվ Վանյան հանկարծ հիշեց Օլյային, թե ինչպես էր իր մորն օգնում խոհանոցում, որը շատ աշխատասեր էր և ուներ շատ նպատակներ։
-Իսկ ի՜նչ եմ արել ես՝ ուղղակի ծանթացրել եմ նրանց,- ասում է Իրինան․-Վանյան ինքն էլ ամեն ինչ տեսնում էր։ Նա ամուսնալուծվեց Մարիայից, փառք աստծո երեխաներ չունեին։ Նա սկսեց ապրել Օլյայի հետ և ամեն ինչ ընկավ իր տեղը․ Աշխատանքի վայրում ամեն ինչ կարգավորվեց, նրանք միասին գնեցին նոր ավտոմեքենա, իսկ հիմա օգնում եմ նրանց մեծացնել իրենց զույգ երեխանեին։
