Վերջերս ամուսինս սկսել էր աշխատանքից ուշ տուն վերադառնալ․ Պատճառը իմանալու համար նրա գրպա-նում ձայնագրիչ տեղադրեցի․․․Չէի մտածել, որ էդ տեսակ բան կբացահայտեմ
Մենք արդ են 7 տարի ամուսնա ցած ենք: Ժամանակի ընթա ցքում մենք սա ռել ենք միմյանց հանդեպ, կարծում եմ, բոլորի մոտ էլ այդպես է լինում:Ունենք բազմաթիվ կենցաղային խնդիրներ, վարկեր, որոնք անվերջ են թվում: Իսկ վերջին ամսվա ընթացքում ամուսինս սկսեց ուշ վերադառնալ տուն,և դա ամեն օր էր: Երբ հարցնում էի, թե ուր էր, պատասխանում էր, որ աշխատավայրում է մնում, որոշել է լրացուցիչ աշխատել: Կասկածները տանջում էին ինձ:
Չնայած, որ այլևս առաջվա սիրահար զույգը չէինք, միևնույնն է, չէի ցանկանա, որ սիրուհի ունենար:Ամուսնուս վարքն ինձ հանգիստ չէր տալիս,և ես որոշեցի գնալ ստոր քայլի.նրա գրպանում փոքր ձայնագրիչ դրեցի: Գիտեի, որ այդ գրպանը չի օգտագործում, բայց միևնույնն է, վախենում էի, որ կնկատի:Օրվա վերջում եկավ ամուսինս:
Նրա համար սեղան գցեցի, վերցրեցի ձայնագրիչը և մտա լոգա սենյակ: Բացեցի ջուրը, որ նա ոչինչ չլսի:Որքան էի վախ ենում ձայնա գրությունը միաց նելուց…մտա ծում էի, որ դա կարող էր լինել մեր ամո ւսնական կյանքի վերջին օրը:Սկզբում սովո րական զրույցներ էին՝ կոլեգաների հետ: Խոսում էին աշխատանքի վերա բերյալ հար-ցերի շուրջ:
Հետո սկսվեց բավականին հետաքրքիր հեռախոսազրույց՝ մտերիմ ընկերոջ հետ: Ամուսինս պատմում էր, որ ըն-տանեկան խնդիրներ ունի, որ ինձ հետ արդեն շատ դժվար է լեզու գտնել:Ամուսինս ասում էր, որ ես նեղվում եմ, որ գումարի պակաս ունենք, դրա համար էլ փորձում է մի քիչ շատ աշխատել, որ կարողանա արագ մարել վար-կերը:Ես այնքան ամաչեցի:
Որոշեցի մինչև վերջ չլսել ձայնագրությունը:Ձայնագրիչը գցեցի աղբը, գնացի ամո ւսնուս մոտ և ամուր գրկեցի նրան: Ասացի, որ սիրում եմ, իսկ կենցաղային հարցերը ժամանակավոր են,կարևորը, որ մենք ունենք միմյանց: Նաև մտքումս ներողություն խնդրեցի, բայց կարծում եմ, ավելի լավ կլինի, եթե նա չիմ անա տեղի ունեցածի մասին: Հիմա վերանայել եմ իմ պահ վածքը, հասկացել եմ, որ այս ամենի մեջ կա նաև իմ մեղքի բաժինը:
Հիմա ամեն ինչ կանեմ, որ մենք լինենք ավելի ուժեղ և միասնական:
