Վերջորս մեր ծննդատանը մի արտառոց դեպք տեղի ունեցավ՝ երիտասարդ մի կինը զույգ ունեցավ, բայց տուն տարավ նրանցից միայն մեկին․․․Նոնան երկու գեղեցիկ դուստր է լույս աշխարհ բերել՝ երկվորյակներ, որոնք նման են, ինչպես ջրի երկու կաթիլը։ Դուստրերը առո ղջ են ծնվել։
Ինչպես պարզվում է, աղջիկների մայրը ցանկացել է տանել դուստրերից միայն մեկին։ Բ ժիշկներն ասել են նրան, որ չարժե առանձնա ցնել երկվորյակներին, բայց նա անդրդվելի է եղել և չի ցանկացել փոխել իր կարծիքը։
-Ինձ պետք չէ երկուսը: Ես պատրաստվում էի միայն մեկին, գնել եմ մեկ օրորոց։ Ես երկուսին չեմ կարողան պահել:
Ես անպայման կվերցնեմ մեկին: Բժ իշկներն ասում էին, որ չի կարելի բաժանել քույրերին, բայց նա վերցրեց միայն մեկին: Նա դստ երն անվանեց Աննա։ Մյուս աղջիկը մնաց հի վանդանոցում։ Անցան տարիներ, աղջիկները մեծացան։ Հիմա նրանք վեց տարեկան են։ Նրա նք, իհարկե, չգիտեին միմյանց գոյության մասին։
Մի օր նրանք երկուսն էլ հի վանդացան և նրանց երկուսին էլ տարան հի վանդանոց:Այժմ դուք կզարմանաք ոչ թե երկրորդ աղջկան որդ եգրելու փաստից, այլ նրանից, որ որդեգրված աղջկան նույնպես կոչել են Աննա։ Նրանք հանդիպել են միջանցքում։ Երկուսն էլ չեն հաս կացել, թե ինչ է կատարվում, սկսել են զգալ միմյանց:
Նրանք մոտեցել են իրար և ամբողջ գիշեր խաղացել ու քնել իրար գրկած։Երբ ծնողները եկել են, խնամատար մայրը ցանկացել է տանել իր աղջկան, բայց փոքրիկը խնդրել է, որպեսզի շարունակի խաղալ: Իսկ կենսաբանական մոր մասին ինչ ասեմ, նա դեմքի մկ անային թուլացում անգամ չի ունեցել, ուղղակի վեր է կացել ու նայել իր դստ երը, որին թողել էր ու ավելացրել.
– Դե, գլխավորը նա ողջ է , պարզ է, որ սիրում են նրան։ Խնամատար մայրը աղջկան տարել է հի վանդանոցից, նա չի ցանկացել, որ քույրերը կապվեն: Իսկ մյուս Աննան ավելի է վ ատացել, քանի որ քրոջը երկրորդ անգամ խլել են նրանից։ Ջերմությունը բարձրացել է, նա նայել է դռանն ու ասել.
— Ուր է իմ Աննան։ Աղջիկը ավելի ուշ ապ աքինվել է, բայց նա ինքն իրեն խոստացել է, որ կգտնի քրոջը
