Վերջ սիրելիս, այսօրվանից սկսում եմ դիետա պահել,- ուրախ ասացի ամուսնուս
-Բա ինչի՞ ես տխուր, — ամուսնուս ձայնի մեջ կարե կցանքի նոտաներ նկա տեցի:
-Ինչ-որ մեկին տրորել, ճզմել ես, դրա համա՞ր ես որոշել նիհարել:
-Ինչ ծիծա ղելի է… — մռմռթացի քթիս տակ ու գնացի խոհանոց՝ կախար դական նիհարեցնող խառ նուրդը եփելու:
10 րոպեից ամու սինս սկսում է զարմ ացած դեմքով հոտոտել ամենուր:
-Հա, ինչ կա զարմ անալու, ես նիհարում եմ ու պիտի ուտեմ սա:
-Վայ, սպասիր,- ձեռ քով ինձ մի կողմ հրելով պատասխանում է ամուսինս ու շարունակում ցուցադր աբար հոտոտել շուրջը:
-Հաա… հենց այն հոտն է… մմմ…
Ասում է ու ընկնում բազկաթոռին, փակում աչքերը:
-Ի՞նչ է եղել, դուրդ գալի՞ս է այս հոտը:
Երբեք չէի մտածի, որ կարող եմ ինչ-որ ընդհան ուր բան ունենալ մի մար դու հետ, ում դուր է գալիս եփած նեխուրի հոտը: Դրանով
կարելի է տանջամահ անել մարդ կանց, եթե միջազգ ային կոնվենցիան դեռ չի արգելել դա:
-Գիտես, — շարունակեց ամուսինս,- այս հոտն ինձ հաճույք է պատճառում:
Երբ փոքր էի, գնում էի տատիկիս տուն՝ գյուղ: Ու այնտեղ հենց այսպիսի հոտ էր, երբ տատիկս պատրաստում էր:Ես անկախ ինձա-
նից ժպտացի:
-Տատիկս խոզեր էր պա հում,օրական երկու անգամ նմա նատիպ մի բան էր կերա կրում նրանց…Հենց նույն հոտն էր…նոստալգիա
Ես ապշած դեմքով կանգնած էի, իսկ նա պատմում էր.
-Ոի գիտե՞ս, թե ինչ լավ չաղլիկ խոզեր էին մեծանում:
Դա ասելուց հետո ամո ւսինս սկսեց բարձր ծիծաղել:
Զարմանում եմ, թե ինչպես մինչ օրս չեմ բաժանվել նրանից:
