Տատիկիս մահից հետո հարևանուհին սկսեց խնամել պապիկիս․ Մի օր պատահական զանգեցի պապիկիս ու լսեցի, թե հարևանու հին ինչեր է խոսում մեր ընտանիքի մասին․․․Ուղղակի շոկի մեջ եմ։Պապս 71 տարեկան է։ Նա տատիկիս հետ ամուսնացած է արդեն 40 տարի, ունեն երեք երեխա, հինգ թոռ և նույնիսկ երկու ծոռ։ Մեր ընտանիքը մեծ է, բայց շատ ընկերասեր:
Մենք ունենք մեր սեփական ընտանեկան ավանդույթները։ Պապս ընտանիքի գլուխն է։ Բոլորը միշտ դիմում էին նրան խորհրդի կամ օգնության համար։ Կարելի է ասել, որ նա իսկական ամուլետ է: Երբ բոլորս հավաքվում ենք, տանը երբեք լռություն չի լինում։ Մենք միշտ աջակցում ենք միմյանց, երբեք դժ վարության մեջ չենք թողնում: Ամեն մեծ տոնի ժամանակ բոլորս հավաքվում էինք պապա կան տանը։
Մենք բոլորս միասին նստում էինք հսկայական սեղանի շուրջ։ Սա ավանդույթներից մեկն է։Նույնիսկ եթե մենք իսկապես ցանկանում էինք հանդիպել ընկերների հետ, մենք նախ պետք է ժամանակ անցկացնեինք մեր ընտանիքի հետ, ապա անցնեինք մեր գործին: Ամ ռանը մենք սիրում ենք միասին գնալ ծով՝ հանգստանալու։
Ընդհանրապես մենք սիրում ենք հանգստանալ բոլորս միասին։ Վերջին անգամ, երբ տատիկիս ու պապիկիս համար առողջարանա յին տոմսեր գնեցի, նրանք շատ ուրախացան։ Ցանկացած պահի կարող էի գնալ տատիկիս ու պապիկիս մոտ և նրանք ինձ միշտ ըն դունում էին այնտեղ և հյուրասիրում:
Նրանք էլ ժամանակ առ ժամանակ այցելում էին մեզ։ Ամիսը 2-3 անգամ տեսնում էինք իրար։ Իմ բոլոր ընկերները և նրանց ծնողները զարմանում էին, թե ինչպես է մեզ հաջողվում ընտանիքում պահպանել նման իդեալական հարաբերություններ։Մենք հաստատ գիտե ինք, որ այդ ամենը մեր պապի շնորհիվ է։
Տարեց կնոջ մ ահից անցել է չորս տարի և կա սկածելիորեն հաճախ, պապիկս սկսեց այցե լել իր հարևանուհուն, ինչպես բոլորը կար ծում էին, տատիկիս լավագույն ընկերուհուն։Տատիկիս ու պապիկիս հարևանուհին անընդհատ սավառնում էր մեր շուրջը։ Նա միշտ պապիս հետ էր նրա տանը, մաքրում էր այնտեղ, պատրաստում էր նրա համար։
Մեկ տարի անց պապիկս մեզ ասաց, որ ուզում են միասին ապրել։Չգիտեինք ինչպես արձագանքել, քանի որ,մի կողմից, մենք ուրախ էինք պապի համար, նա այդքան միայնակ չէր լինի մեծ ընդարձակ տանը,նաև մենք այդքան էլ չէինք անհանգստանա, բայց մյուս կող մից, մեզ այնքան էլ դուր չեկավ այս որոշումը։ Անցել էր երեք ամիս, ինչ նրանք պաշտոնապես ամուսնացել էին։ Դրանից հետո փոխ վել էր հարևանուհիս։
Նա իրեն տան պաշտոնական տիրուհի էր զգում և սկսեց հաստատել իր կանոններն ու ներմուծել իր օրենքները:Մեզ առանց առիթի թույլ չէին տալիս այցելել։ Հիմա տոներին էլ չենք կարող գնալ, երբ զանգում ենք, որ ուզում ենք գալ, պապիկիս նորալլուկ կինը կամ հի վանդ է, կամ զբաղված և այլն։ Ի դեպ, նա պապիկից փոքր է 10 տարով։ Անընդհատ, երբ պապիկիս հետ հեռախոսով խոսում եմ, հե տին պլանում լսում եմ նրա ձայնը.
-Ինչ է ուզում նորից:Մենք զբաղված ենք:
Մենք սիրում և գնահատում ենք մեր պապիկին, ինչպես նախկինում, բայց իսկապես ցանկանում ենք վերադարձնել մեր բարեկամա կան, ամուր հարաբերությունները։ Մենք նրա համար ամենամոտ մարդիկ ենք։ Ինչու է նրա ներկայիս կնոջը պետք այս վիճակը: Մեր ընտանիքը նրան լավ էր վերաբերվում, իսկ հիմա ամեն ինչ այլ է։