Տարիներ առաջ կինս հանգստի մեկնելու գումար խնդրեց, բայց ես չտվեցի․․․Հիմա դուստրս ատում է ինձ, սակայն վստահ եմ, որ իմ
փոխարեն յուրաքանչյուրը այդպես կվարվեր։Վերջերս զանգել էր նախկին կինս, ու հետ արդեն կես տարուց ավել բաժանված ենք։
Պարզվեց, նա որոշել էր մեր դստեր հետ մեկնել հանգստանալու, բայց գումարը չէր բավականացնում։
Ընդ որում նա ոչ թե պարտքով էր խնդրում, այլ ուղղակի։Իմ օրիաչափ հարցին․
-Այդ ինչի՞ց որոշեցիր, որ պիտի տամ։
Նա պատասխանեց․
-Ինձ համար գումար հավաքել եմ, իսկ աղջիկդ քո հույսին է մնացել։
Ես նրան հստակ բացատրեցի, որ մենք արդուն վաղուց միասին չենք ապրում, երեխայիս համար գումար տալիս եմ, այնպես որ եթե
նա որոշել է հանգստանալ, թող մի քիչ խնայի գումարը կամ վարկ վերցնի։ Ես ունեմ իմ խնդիրները, իմ պլանները, երբ մենք միասին
էինք ապրում, ես բոլոր հարցերը ինչ-որ կերպ լուծում էի, միջոցներ գտնում էի։
Իսկ հիմա ինչպես ուզում է, թող ապրի։Ես հարկե հասկանում եմ, որ հիմա կանայք կարող են մեղադրել ինձ, ասել, որ այդպես չի կա-
րելի, չէ որ նա իմ երեխան է․․․Բայց ես շատ կավ գիտեմ, թե ինչպես և ինչի համար է նախկին կինս ծախսում գումարը, խնայել բա-
ցարձակ չի ուզում, քիչ չի վաստակում, իրեն ամեն շաբաթ նոր հագուստ է գնում, այնպես որ, կներեք։
Նախկին կինս, բնականաբար, նեղացավ, անջատեց հեռախոսը։Ոչ, ես հասկանում եմ, որ եթե նա երեխայի բուժման կամ ուսման
համար գումար խնդրեր, ես առանց վարանելու կտայի։ Իսկ հանգստանալու համար թող նա ինքնուրույն փնտրի միջոցներ։Անկեղծ
ասած, հիմա կասկածում եմ, ճիշտ եմ վարվել թե ոչ։
