Տղան չգիտեր, nր խանnւթի աշխատակցnւհին իր հարազատ մայրն է, uակայն այu դեպքից ճանաչեց նրան․․․Միայն իմանաք, թե ի՞նչ էր կատարվել։Սուրենը 17 տարեկան էր։ Նա ապրում էր տատիկի ու հոր հետ։ Մոր մասին Սուրենը երբևէ չէր լսել ու ոչինչ չգիտեր։
Չգիտեր, թե ինչ է նրա անունը, ինչպիսին է նա։ Լուսանկարներ չկային, տղային ոչ ոք ոչինչ չէր պատմում։Նա երբեմն-երբեմն հար ցեր էր ունենում՝ կապված իր լիարժեք ընտանիքի հետ, մոր արարքի հետ, որը բաժանել էր իրենց ընտանիքը, սակայն չէր ստանում ոչ մի պատասխան։
Սուրենը մոտ էր խանութի վաճառողուհու՝ տիկին Լուսինեի հետ։ Նրանք շատ ջերմ էին։ Տիկին Լուսինեն երբեմն ասում էր՝ քեզ որդ ուս պես եմ սիրում, սակայն որդիներ նա չուներ։Սուրենն էլ մի անգամ ասաց՝ ես էլ Ձեզ իմ մոր նման եմ սիրում, բայց երբ տեսավ կնոջ աչքերից հոսող արցունքները, այլևս երբեք չասաց այդպես։
Հերթական օրը Սուրենը խանութ մտավ։ Նա տեսավ, որ տիկին Լուսինեն քթի տակ երգում է մի երգ, որը ծանոթ էր նրան։ Հանկարծ Սուրենը հիշեց․ դա իր մանկության օրորոցայինն էր։Սուրենն անմիջապես հասկացավ, որ այդ կինն իր մայրն է։ Գրկեց կնոջն ու հար ցրեց․
-Դուք ինձ սիրում եք ձեր որդու պե՞ս, թե՞ սիրում եք, քանի որ Ձեր որդին եմ։
Ի պատասխան հարցի՝ կինը սկսեց բարձր լաց լինել։
Պարզվեց, որ տղայի տատիկն էր կնոջը հեռացրել իր երեխայից՝ թույլ չտալով և ոչ մի շփում նրա հետ։ Լուսինեն էլ տեղավորվել էր աշխատանքի՝ նրանց տան մոտ գտնվող խանութում, որպեսզի երբեմն-երբեմն տեսնի իր որդուն ու մոտ լինի նրան։
