Տղաս արդեն երկար ժամանակ տառապում է գաստրիտով, իսկ հարսս դիետիկ ճաշեր եփելու փոխարեն նրան ամեն օր պիցցայով է կերակրում․․․Չգիտեմ ինչպես վարվեմ այդ աղջկա հետ
Տղաս 26 տարեկան է, ամուսնացել է վեց ամիս առաջ: Երիտասարդներն ապրում են առանձին, հարս իս բնա կարանում, որը ծնող-ներն են նրան նվիրել: Միանգամից պետք է ասեմ, որ ես այն սկեսուրներից չեմ, ովքեր առանց պատճառի չեն սիր ում իրենց հարս-ներին: Աղջիկը լավն է ՝ բժիշկների բարեկեցիկ ընտանիքից և ինքն էլ սովո րում է բժշկական ոլորտում, այս տարի նա կավարտի ու-սումը:
Բայց իմ մայրական սիրտը հանգիստ չէ: Տեսնում եմ, որ նա պատշաճ կերպով չի խնամում որդուս: Նա ունի քրոնիկ գաստրիտ, կան լուրջ սեզոնային սրացումներ, անհրաժեշտ է ուշադիր հետևել սննդակարգին: Ավելին, հիվանդությունը ժառանգական է, նրա հայրն էլ ունի ստամոքսի խոց: Ինչքան ենք մենք տանջվել, բառերով այդ ամենը նկարագրելն անհնար է: Նախկինում, երբ որդիս ապրում էր մեր տանը, ես ամբոջությամբ հետևում էի, որ նա լավ սնվի:
Դուք ինքներդ գիտեք, թե ինչպիսին են տղամարդիկ, գրեթե երեխաների նման:Բազմիցս եմ նախազգուշացրել հարսիս,որպեսզի նրա համար նորմալ սնունդ պատրաստի ՝ խնդրելով նրան հետևել դիետային:Նա ժպտում է,գլխով է ան ում, բայց ոչինչ չի փոխ վում: Ես փորձում եմ նրանց շատ չպարտա դրել, բայց շաբ աթը երկու անգամ այցելում եմ նրանց։ Ես գալիս և տեսնում եմ դատարկ պիցցայի տուփեր:
Նրանք ասում են, որ երեկ են պատվիրել, քանի որ ընկե րներն էին եկել …Հաջորդ անգամ եմ գալիս և բացո ւմ եմ սառնա րանն, այն-տեղ կա երշիկեղեն, պահածոյացված լոբի, կետչուպ և այդքանը: Ոչ մրգեղեն, ոչ յոգուրտ, ոչ ձու, ոչինչ: Ինքս անցած անգամ բերել էի նապաստակի միս և խնդրել, որ ապուր պատրաստի: Այդպես էլ, այդ նապաս տակը դեռ դրված է իրենց սառնարանում: Ես հասկա-նում եմ, որ նա դեռ երիտասարդ է, միգուցե շատ բաներ դեռ չի հաս կանում, բայց ես նրա տարիքում արդեն խնամում էի երկու փոք-րիկ երեխաներիս: Իսկ նրա գլխում դեռևս քամի է:
Ես նրան ասում եմ, որ եթե դու չես հասցնում, զբաղվել դասերով, ուրեմն թույլ տուր ուտելիքները ես պատրաստեմ, բայց ես ստանում եմ կատեգորիկ «ոչ», «շնորհակալություն, բայց մենք ինքներս» պատասխանները: Որդիս լռում է, չնայած նրան, որ աշնանը պետք է պառկի հիվանդանոց բուժում ստանալու:Չգիտեմ,թե ինչ անեմ նման իրավիճակում,և մեր հարաբերությունները չեմ ցանկանում փը-չացնել, իսկ օգնություն չեն ընդունում:Մտա ծում եմ միգուցե խոսեմ նրա մոր հետ, որպ եսզի նա մի փոքր ազդվի։ Է՜լ ինչ տարբերակ-ներ կան չգիտեմ․․․
