Փեսացուն հենց եկեղեցում լքեց հարսին և ստիպեց հրաժարվել դեռ չծնված երեխայից․․․Ահա, թե ինչ եղավ հի-վանդանոցում։Այս պատմության հերսուհին՝ Ջիլը, կարծում էր, որ իր կյանքում ամեն ինչ դասավորվում է, ինչ-պես պետք է, քանի դեռ չի հայտնվել հղիության արհեստական ընդհատման եզրին: Աղջիկն ընկեր է ունեցել, որի հետ նշանվել էր և մտածում էր, որ նա իր ճակատագիրն է:
Հեքիաթը փլուզվել է մեկ օրում, երբ փեսացուն իրեն լքել է խորանի մոտ: Նա պարզապես չի ներկայացել հար-սանիքի օրը…Բայց նույնիսկ սիրելիի դավաճանությունը չէր կարող երիտասարդ կնոջը ստիպել մոռանալ այդ մարդուն: Որոշ ժամանակ անց նրանք նորից սկսել են հանդիպել, Ջիլը պարզել է, որ հղի է:Երբ ընկերն իմացել է այդ մասին, վերջնագիր է ներկայացրել՝ կա՛մ հղիության արհեստական ընդհատում արա, կա՛մ հաջողություն:
Նա Ջիլի հետ համատեղ երեխա չի ցանկացել ունենալ: Ջիլը զիջել է երիտասարդին. նա հսկայական ազդեցութ-յուն է ունեցել Ջիլի վրա:Կլինիկա հասնելով՝ նա հանդիպել է հղիության արհեստական ընդհատման դեմ հանդես եկող երկու կանանց: Նրանք կնոջը բառացիորեն աղաչել են երեխային ողջ թողնել: Այդ ժամանակ Ջիլի ընկերն իր հետ է եղել: Նա հրել է Ջիլի ուսից՝ հրահանգելով գնալ, այդ կանանց չլսել, բայց նա լսել է: Այդ խոսքերը ամուր դաջվել են նրա գլխում:Հիվանդանոցի բուժքույրը մի քանի հարց է տվել:
Հետո ուղարկել են ուլտրաձայնային հետազոտության, որի արդյունքները Ջիլին արգելվում էր տեսնել:Կարգն է, բայց նա, այնուամենայնիվ, տեսել է: Բուժքույրը չէր անջատել էկրանի պատկերը: Եվ այնտեղ նա տեսել է տղայի՝ իր փոքրիկին: Ձեռքերը, ոտքերը, քիթը:Դրամարկղի մոտ գնալիս նա հանկարծ հասկացել է, որ պետք է բառացի-որեն փախչի այդ հիվանդանոցից, քանի դեռ անմեղ կյանք չի խլել: Նա ամեն ինչ պատմել է իր ընկերոջը: Նրան համոզել է, որ այդպես չի կարելի, որ ինքը չի ուզում հղիության արհեստական ընդհատում անել, ինչին վերջինս կարճ պատասխանել է.
-Ոչ, ես այդպես չեմ կարող: Նա սկսել է հագնել իր հագուստը և նա յել է սառը երկաթե գործիքներին, որոնցով պետք է սպանեին իր փոքրիկին ու որոշել է, որ եթե ընկերն իր հետ չգա, ինքը մենակ կգնա:Եվ գնացել է: Այդպես լույս աշխարհ է եկել Նիկոլաս Ջոզեֆը: Հետո կինը նորից կլինիկա է գնացել՝ շնորհակալություն հայտնելու այն կանանց, ովքեր իրեն մտափոխել էին: Մեկի հետ էլ ընկերացել է: Հիմա, շատ տարիներ անց նա նամակ է գրել հղիության և արհեստական ընդհատման միջև ընտրող կանանց.
«Հիշեք՝ դուք ինչպես եք փոքրիկ, անպաշտպան աղջիկ եղել: Այն ժամանակ ինչի՞ մասին էիք երազում: Արդյոք աղջնակը կարո՞ղ էր մտածել իր երեխային սպանելու մասին: Ես գիտեմ, որ դուք երազել եք հրաշալի արքայազ-նի կամ պարզապես լավ տղամարդու մասին, որի հետ կամուսնանաք, ընտանիք կկազմեք, բայց հիմա Աստված ուրիշ ծրագրեր ունի Ձեզ հետ կապված:Ես գիտեմ, որ հիմա ձեր երազանքները փշրել են ամենալկտի ձևով:
Բայց Նա ձեզ հնարավորություն է տվել ընտանիք կազմելու: Նույնիսկ եթե այն հիմա բաղկացած է միայն երկու հոգուց, որոնցից մեկը դեռ չի ծնվել… Պարզապես հավատացեք, որ ամեն ինչ լավ կլինի: Նունիսկ եթե այդպես չի թվում: Նույնիսկ եթե այսօր ձեր կյանքում ամեն ինչ վատ է»:
