Քառօրյայի մասնակից մի զինվոր,որ առանձնապես չի խոսում պատերազմից,առանց գույները խտացնելու ասել է հետևյալը.
«Վիրավոր տղերքին մեջքներիս կապած,ռմբակոծության ու կրակահերթի տակ սողալով ենք տեղափոխել ,ու դա տևել է ժամեր.արնաքամ եղող,ցավից գոռացող,ուշաթափ կամ այլևս ոչնչի չարձագանքող ընկերդ` մեջքիդ:Տեղանքն էնպիսին էր,որ մենակ վիլիսները կհաղթահարեին….դե շտապները`քիչ,վիլիսներն էլ`երազանք»:
Հասմիկ Հովհաննիսյան
Նյութի աղբյուրը՝ Ֆեյսբուք
