Օրեր առաջ աշխատանքից տուն է գալիս այգով․ Նկատեցի մի մանկասայլակ, կողքին 1,5-2 տարեկան մի փոք-րիկ․․․Զարմացա, բայց մոտակայքում ոչ մի մեծահասակ չկարՊատահաբար մանկասայլակ նկատեցի,սակայն տարօրինակն այն էր,որ մոտակայքում մեծահասակ-ներ չկային:Մոտեցա, և քիչ այն կողմ՝ ծառերի մոտ, 1.5-2 տարեկան փոքրիկ աղջնակի տեսա: Երեխան ժպտաց և ձեռքերը մեկնած՝ դեպի ինձ վազեց:
Բնականաբար, ես գրկեցի փոքրիկին,և որոշեցի գտնել ծնողներին:Սակայն ան հաջող փորձերից հետո ոստիկա-նություն զանգեցի: Բարեբախտաբար, երեխաներիս համար թխվածքաբլիթ և հյութ էի գնել, մի քիչ կերա կրեցի փոքրիկին, ակնհայտ էր, որ խեղճը քաղցած է:
Վերջապես եկավ ոստիկանը: Նա ինչ-որ թղթեր լրացրեց, հարցեր տվեց, իսկ հետո ասաց, որ ասեմ իմ հասցեն և հեռախոսահամարը, և, եթե հնարավոր է,երեխային 2-3 ժամով տանեմ իմ տուն,մինչ պարզ կդառնա նրա ճակա-տագիրը:
Եկա տուն, ամուսինս և աղջիկներս զարմացան՝ գրկումս անծանոթ փոքրիկի տեսնելով: Ամբողջ երեկո երեխան մնաց մեր տանը, խաղաց իմ դուստ րերի հետ: Ի վերջո, զան գեցին ոստիկանությունից: Պարզվեց, երեխան մոր հետ այգում է եղել:Մայրը հղի էր, հանկարծ ուշագնաց է եղել, իսկ երեխան,հավանաբար,մանկասայլակով է խա-ղացել և հեռու է գնացել: Անցորդները, ովքեր օգնել են կնոջը, չեն իմա ցել, որ նրա հետ երեխա կա:
Ուղիղ 15 րոպե անց եկավ երե խայի հայրը: Նա վախից և հուզմունքից դողում էր, հանգս տացավ միայն այն ժա-մա-նակ, երբ գրկեց դստերը: Մենք նրան սուրճ հյուր ասիրեցինք, և թույլ չտ վեցինք գնալ, մինչ նա լիովին ուշքի եկավ:
Նա մեզ հարյուր անգամ շնորհակալություն հայտնեց,իսկ մի քանի ժամ անց զանգեց և ասաց, որ կինը տղա երե-խա է լույս աշխարհ բերել:
