Այ քեզ անսպասելիություն… Ֆերմերը գնում է հարևանի տուն և թակում նրա դուռը: Դուռը բացում է մոտ 10 տարեկան պատանին․
«Հայրդ տանն է?»
«Ոչ պարոն, նա քաղաք է գնացել»
«Իսկ Մայրդ այստեղ է?»
«Ոչ պարոն, նա հայրիկիս հետ է»
«Իսկ ինչ կասես եղբորդ ՝ Գովրդի մասին? Նա այստեղ է?»
«Ոչ պարոն, նա մայրիկիս ու հայրիկիս հետ է»
Ֆերմերը մի քանի րոպե այնտեղ կանգնեց, մի ոտքից մյուսի վրա հենվեց և քթի տակ փնփնթաց.
«Ես կարող եմ Ձեզ համար ինչ որ բան անել?Ես գիտեմ բոլոր գործիքների տեղը,եթե ցանկանում եք դրանք վերց-նել ես կարող եմ օգնել, իսկ հայրիկին կասեմ, երբ նա տուն գա»:
«Լավ,-տատանվելով ասաց ֆերմերը,- ես իրոք ցանկանում էի խոսել հորդ հետ: Դա եղբորդ է վերաբերվում: Նա հանդիպում է իմ աղջկա՝ Սյուզիի հետ, իսկ հիմա նա հղի է»
Տղան մտածեց և ասաց․
«Համենայն դեպս այդ մասին ստիպված կլինեք խոսել հայրիկիս հետ: Ես գիտեմ, որ նա 500 դոլար է վերցնում ցուլի և 50 դոլար վարազի համար, բայց թե ինչքան կվերցնի Գովրդի համար՝ չգիտեմ»:
