Զղջում եմ, որ ամուսնացել եմ. Ես չեմ սիրում ամուսնուս և այժմ չգիտեմ, թե ինչ եմ անելու․ Խնդրում եմ օգնեք ինձ Ձեր խորհուրդնե-
րով
Կարծում եմ՝ իմ կյանքի ամենամեծ սխալը ամուսնությունն է: Պետք չէր այդքան շտապել: Ամեն ինչ ստացվեց այսպես.Սիրահարվե-
ցի, նա կատարյալ էր, հոգատար, հանգիստ, նուրբ, ուշադիր: Ես չէի կարողանում հավատալ իմ երջանկությանը, ես այդ ժամանակ
28 տարեկան էի:Ես ունեի ամեն ինչ՝ կրթություն, լավ աշխատանք, բնակարան, մեքենա:
Ես նաև ունեի այլ տղաների հետ հանդիպելու և շփվելու փորձ, ուստի ես գիտեի, թե ինչ փնտրել կյանքի զուգընկեր ընտրելիս: Բայց
ես այնքան սխալ էի:Մենք ամուսնացած ենք 2 տարի, որդիս 1 տրեկան է: Հիմա չկա սեր, հարգանք ամուսնուս հանդեպ: Ես ոչինչ չեմ
կարողանում խոսել, նա իմ բոլոր մեկնաբանություններին պատասխանում է.
«Հիմա մի լավ կստանաս, եթե չլռեք: 2 անգամ նա հարվածել է դեմքիս, ինչի համար նա նույնիսկ ներողություն չի խնդրել, ասաց, որ
դա իմ մեղքն էր, և իբր ես տաք ձեռքի տակ էի ընկել:Դա բացատրում է այն փաստով, որ երբ նա բարկանում է ինձ վրա, ես պետք է
լռեմ ու ընդհանրապես չհայտնվեմ իր աչքի առաջ:
Չնայած այն հանգամանքին, որ ես նրա հետ խոսում եմ հանգիստ, առանց բղավելու ու անպարկեշտության: Ինչպե՞ս չնկատեցի, որ
նա հենց սկզբից հավասարակշռված չէր, չեմ հասկանում:Եվ ավելի շատ ես ինձ եմ մեղադրում նման պատմության մեջ ընկնելու մեջ:
Ես ոչ ոք չունեմ, որպեսզի կիսվեմ:
Ծնողներս ու ծանոթներս կարծում են, որ մեզ մոտ ամեն ինչ կարգին է, բայց սա պարզապես պատրանք է: Ես վախենում եմ նրանից
և ատում եմ նրան և չեմ հեռանում միայն երեխայիս պատճառով։
