Վիրավորվելով չես նկատում՝ ինչպես է ծանր քարն ընկնում հոգուդ մեջ, իսկ տարիներ անց այդ քարերը
բազմապատկվում են. Իմաստուն մարդիկ երբեք չեն վիրավորվում
Մի անգամ ուսանողը հարցրեց իր հոգեւոր ուսուցչին.
Ահա, թե ինչու իմաստուն մարդիկ երբեք չեն վիրավորվում. իմաստուն վարպետի այս խորհուրդը
պետք է բոլորը կարդան
— Վարպետ, դուք տիրապետում եք Աստվածային իմաստությանը, գտնվում եք լիակատար խաղաղության
եւ լավ տրամադրության մեջ: Ոչ ոքի չի հաջողվում ձեզ զայրացնել, և դու ոչ ոքի վրա չես զայրանում:
Սովորեցրեք ինձ դառնալ այդպիսին:
— Լավ, ես կսովորեցնեմ, դրա համար բեր թափանցիկ տոպրակ և կորտոֆիլ:
Աշակերտն ամեն ինչ արեց այնպես, ինչպես ասաց ուսուցիչը:
«Երբ դու ինչ-ոչ մեկից բարկանում ես կամ վիրավորվում ես, գրիչով նրա անունը գրի կարտոֆիլի վրա եւ
դիր տոպրակի մեջ», — ասաց ուսուցիչը ուսանողին:
— Եվ սա այն ամենն է, ինչ պետք է անե՞մ,-շփոթվեց աշակերտը:
— Ոչ, դու միշտ պետք է այդ տոպրակը քեզ հետ տանես, ուր էլ գնաս: Եվ ամեն անգա,երբ բարկանում կամ
զայրանում ես որևէ մեկի վրա՝ պետք է ավելացնես կարտոֆիլը:
-լավ,-ասաց ուսանողը:
Անցնում է որոշ ժամանակ: Տղայի տոպրակն այնքան է ծանրանում, որ նա այլևս ի վիճակի չի լինում այն
իր հետ տանել: Բացի այդ, սկզբում լցրած կարտոֆիլներն արդեն փչացել էին և սկսել էր արդեն տհաճ հոտ գալ:
Այնուհետեւ ուսանողը եկավ իր վարպետի մոտ եւ ասաց.,-ես այլևս չեմ կարողանում ինձ հետ տանել այս
ծանր տոպրակը, առաջարկիր ինձ մեկ այլ տարբերակ, որին իմաստուն մարդը պատասխանեց.
— Իսկ հոգուդ մեջ տանո՞ւմ ես ինչ-որ այլ բան, երբ զայրանում և բարկանում ես մարդկանց վրա:
Մեկ անգամ վիրավորվելով, դու չես նկատում՝ ինչպես է քարն ընկնում հոգուդ մեջ:
Ժամանակի ընթացքում այդ քարերն ավելի շատ են դառնում:
Գործողությունը սովորություն է դառնում, սովորությունը դառնում է բնույթ, ինչը հանգեցնում է
բորբոքման: Ես ձեզ հնարավորություն տվեցի նայել ամեն ինչին դրսից:
Կարծում եմ՝ հաջորդ անգամ կմտածես՝ քեզ պետք է հերթական քարը…վիրավորանքը մի բան է, որը
միայն ձեր գլխում է: Սովորեք այն հանել գլխից և դուք կդառնաք իսկապես երջանիկ մարդ:
