Նաստյան և Կիրիլը 5 տարի է ամուսնացած են և մեծացնում են իրենց մեկուկես տարեկան որդուն: Նաստյան ծննդաբերության արձակուրդի մեջ է: Ամուսինը շատ չի վաստակում: Նրա աշխատավարձը հերիքում է միայն հիպոթեկային վարկի վճարմանը, իսկ մնացած գումարը ծախսվում է երեխայի և սննդի համար: Բայց վերջերս նրա թոշակառու ծնողները գնալով ավելի շատ են գումար պահանջում ամուսնուցս:
Ահա թե ինչ է ասում Նաստյան.
«Ամուսինս միշտ փորձում էր ֆինանսական օգնություն ցույց տալ իր ծնողներին, բայց վերջերս նրանք պարզա-պես սկսեցին նրանից պարբերաբար գումար խնդրել: Ես չեմ ասում, որ պետք է դադարենք օգնել նրանց, ընդ-հակառակը, երբ ամուսինս լավ գումար էր վաստակում, և մենք դեռ հիփոթեկային վարկ չունեինք, ես միշտ նը-րան առաջարկում էի, որ գնանք իր ծնողների համար նոր թեյնիկ կամ խոտհնձիչ գնելու: Իմ ամուսնու ծնողները ապրում են իրենց տանը, իսկ մենք առանձին:
Մենք հիփոթեքային վարկի շնորհիվ ձեռք բերեցինք մեր բնակա-րանը, և ինքներդ էլ գիտեք, թե որքան բան է անհրաժեշտ նոր բնակարանում, ունենք մեծացող երեխա, իսկ իմ մասին դեռ լռում եմ: Բայց սա սխալ է: Ես ինքս եմ որոշելում, թե ում և ինչքան գումար պետք է տամ․
Ամուսինս, ի դեպ, դեռ ունի մի եղբայր, որը վաստակում և ապրում է ծնողների հետ: Արդյո՞ք նա չի կարողանում օգնել իր ծնողներին: իսկ իրենք։ Ինչու՜ են նրանք այդքան անխռով ու հանդուգն պահում իրենց: Երբ մենք ինք-ներս պարզապես ավել գումար չունենք։
Մենք տալիս ենք նրանց անգամ ամենավերջին կոպեկը՝ մեզանից կտրելով: Իմ ծնողներն ընդհակառակը, փոր-ձում են օգնել մեզ ՝ տեսնելով, թե որքան դժվար է մեզ համար, չնայած նրանք նույնպես վարկեր ունենում: Մի անգամ ես փորձեցի Կիրիլի հետ զրուցել նրա ծնողների մասին, բայց ի պատասխան ես լսեցի միայն, որ ծնող-ների հետ նրա հարաբերություններում չպետք է քիթս խցկեմ, նա է վաստակողը, ուրեմն ինքն էլ կորոշի, թե ում և ինչքան փող տա: Բայց ինչ անել, եթե այդպիսի ֆինանսական աջակցությունը վնասում է մեր ընտանիքին։
Նա հիմա այնքան էլ չի վաստակում, որ միանգամից կարղանա պահել երկու ընտանիքի։Ես չեմ ուզում վիճել նրանց հետ, այնպես որ չգիտեմ, թե ինչպես լավագույն դեպքում նրան ասեմ, որ դա սխալ է, որ մենք ունենք ընտանիք և մեր կյանքի սեփական ծրագրերը: Երբ ես ամուսնուցս գումար եմ խնդրում ամենաանհրաժեշտ բաների համար, նա է ինձ ասում է. «Նաստյա, մենք կգնենք ամեն ինչ, բայց ոչ հիմա:
Դու միքիչ համբերիր, մենք հիփոտեք ենք վճարում, ինքդ էլ գիտես։ Երեխան էլ մեծանում է, նրան միշտ ինչ-որ բան է անհրաժեշտ։ Այժմ մենք պետք է խնայենք յուրաքանչյուր կոպեկը»:Ստացվում է, որ ինձ համար նա ափ-սոսում է իր գումարը, իսկ իր ծնողներին կտա անգամ ամենավերջին կոպեկը։ Ի՜նչ պետք է անեմ։ Լռեմ և համ-բերեմ: Դա ինձ նյարդայնացնում է: Ես չեմ ուզում վիճել ամուսնուս հետ, բայց ինչպես բացատրեմ, որ նա ինձ ճիշտ հասկանա:
