Ամուսինս մի քանի օր առաջ է եկել Ամերիկայից․Այնպես է փոխվել,ասես լրիվ ուրիշ մարդ լինի․Ամբողջ օրը լուռ է կամ ուզում է փախ-
չել տանից։Մեկ տարի առաջ ամուսինս վերադարձավ Ամերիկայից։ Ես նրան չեմ ճանաչում, նա ինձ հետ գրեթե չի խոսում, կամ ան-
ընդհատ լուռ է, կամ ամբողջ օրը դրսում է: Նա ուրիշ կին ունի: Նրա հետ ծանոթացել է Ամերիկայում և, պարզվում է, նույնիսկ այն-
տեղ են միասին ապրել։ Ես 55 տարեկան եմ, շուտով թոշակի կանցնեմ, բայց դեռ աշխատում եմ, չնայած ուժերս գնալով պակասում
են, առ ողջությունս նույնը չէ։
Ամուսինս լքեց ինձ։Պարզապես թողեց ինձ և գնաց ուրիշի մոտ:Ես ու ամուսինս շատ լավ էինք ապրում։ Ալեքսանդրը հաճախ էր մեկ-
նում արտագնա աշխատանքի՝ նախ Լեհաստան, իսկ 10 տարի առաջ նրան առաջին անգամ վիզա տվեցին Ամերիկա։ Ամուսինս վեր-
ջերս մի քանի տարին տանը չեն եղել։Ես համակերպվեցի սրա հետ, քանի որ այսպես մեր կյանքը բոլորովին այլ մակարդակ ան-ցավ։
Մենք վերջապես ունեցանք մեծ ամառանոց, այժմ կարող էինք մեզ թույլ տալ շատ բան, ինչի մասին մի ժամանակ երազում էինք: Աղ-
ջիկ ունենք, 25 տարեկան է, արտասահմանում է ապրում։ Ամուսինս պնդեց, որ նա գնա Ավստրիա սովորելու։
Նա նույնիսկ վճարեց նրա ուսման վարձը։ Ավարտելուց հետո աղջիկս մնաց այնտեղ և լավ աշխատանք գտավ։ Իսկ վերջերս նա ա-
մուսնացել է։ Դուստր ունի, ուստի նա չի պատրաստվում տուն վերադառնալ։ Մեկ տարի առաջ Ալեքսանդրը վերադարձավ Ամերիկա-
յից, պետք է նորից վերադառնար, բայց աշխարհում տեղի ունեցող իրադարձությունների պատճառով մնաց տանը։ Ես չեմ ճանաչում
ամուսնուս.Նա ինձ հետ գրեթե չի խոսում, կամ անընդհատ լուռ է, կամ ամբողջ օրը տանից դուրս է գալիս։ Պարզվում է, որ նա ուրիշ
կին ունի։ Նրա հետ ծանոթացել է Ամերիկայում և նույնիսկ այնտեղ են միասին ապրել։
Այդ կինը՝ Եկատերինան նույնպես տուն է վերադարձել, և նրանք որոշել են միասին ապրել: Կինը 12 տարով փոքր է իմ ամուսնուց: Ա-
մուսինս խնդրեց ընդունել իր որոշումը, ասում է, որ թեև ինձ այլևս չի սիրում, բայց հարգում է ինձ, ուստի թողնում է մեր տունն ինձ
համար։ Նա գրեթե դատարկաձեռն է գնում Եկատերինայի մոտ, այնուամենայնիվ, վերցնում է իր մեքենան։Հասկանում եմ, որ ոչ մի
կերպ չեմ կարող ազդել իրավիճակի վրա, քանի որ լավ գիտեմ ամուսնուս բնավորությունը։
Բացի այդ, տղամարդը դրսում աշխատելու ընթացքում մենք միմյանց համար օտար ենք դարձել։ Բայց ես պատկերացում չունեմ, թե
ինչպիսին է լինելու իմ ծերությունը։ Մենակությունը, թեկուզ շքեղ տանը, ինձ համար երաշխավորված է։ Ես բողոքեցի աղջկաս, նա
զանգահարեց հայրիկին, խնդրեց փոխել միտքը։ Չգիտեմ, թե նա ինչ էր ասել նրան, բայց հորս հետ խոսելուց հետո աղջիկս ինձ խոր-
հուրդ տվեց հաշտվել։
Նա ինձ հրավիրեց գալ իր մոտ՝ Ավստրիա Սուրբ Ծննդյան տոներին, մի փոքր լիցքաթափվել։ Երևի ճակատագիրս գրված է՝ մինչև
խոր ծերություն մնալ միայնակ։ Տուն կա՝ մեծ ու հարմարավետ, բայց՝ դատարկ։ Եվ ես այնքան շատ էի երազում, որ ես ու ամուսինս
միասին ծերանանք դրա մեջ։ Իմանալով տղամարդու բնավորությունը՝ վստահ եմ, որ նա երբեք չի վերադառնա ինձ մոտ, նույնիսկ
եթե այդ կնոջ հետ ոչինչ չստացվի, նա հպարտ է։ Մեր ընկերներից մեկն ինձ ասաց, որ նրանք ունեցել են ոչ երկրային սեր: Բայց դա
ինձ չի հեշտացնում, միայն հոգիս է պատառոտված։ Ամեն ինչ ձեռքից գնում է, աշխատելու ցանկություն չկա, տանը լռություն ու դա-
տարկություն է։ Ի՞նչ անեմ, ինչպե՞ս անցնեմ այս ամենի միջով։ Ես հույս չունեմ, որ ուրիշ տղամարդ կամուսնանա ինձ հետ։
