Ամուսինս 10 տարի ապրեց սիրուհու հետ․10 տարի անց վերադարձավ ինձ մոտ ու ասաց․․․Մենք հանդիպեցինք, երբ դեռ շատ երիտասարդ էինք, Բորյան ապրում էր այս քաղաքում, ուսանող էր, իսկ ես եկել էի մարզից և սո-վորում էի բժշկական ինստիտուտում, այդ ժամանակ ապրում էի հանրակացարանում: Մենք սկսեցինք հանդի-պել, ավարտելուց հետո ամուսնացանք, և ես մնացի ապրելու մի մեծ քաղաքում, որն արդեն ինձ հարազատ էր դարձել։
Բորյան սկսեց աշխատել որպես սովորական ավտոտեխանիկ, հետո բացեց իր սեփական բիզնեսը: Ավարտելուց հետո ես աշխատանք ստացա պոլիկլինիկայում՝ որպես մանկաբույժ և վերջին 15 տարիներին աշխատում եմ որպես բաժնի վարիչ: Մենք շատ լավ էինք ապրում, միշտ խորհրդակցում էինք, միասին որոշում կայացնում: Հե-տո լույս աշխարհ եկավ մեր դուստրը ՝ Նատաշան։
Բորյան միշտ շատ հոգատար էր, թույլ չէր տալիս շուկայից ծանր պայուսակներ տանել: Ես էլ ջանում էի նրա հա-մար լավ կին լինել։Մի գեղեցիկ օր Բորիսը լքեց ինձ:Նա հավաքեց իրերը և հեռացավ:Նա ինձ թողեց շփոթված մի նամակ, որում ներողություն էր խնդրում: Բորյան տեղափոխվեց երեսուն տարեկան մի երիտասարդ կնոջ մոտ: Ովքեր հանդիպում էին Բորյային, նշում էին, որ նա շատ երջանիկ է այդ կնոջ կողքին, ինչն ինձ ցավ էր պատճա-ռում։
Մեր բաժանումից հետո առաջին տարիներն ամենածանրն էին, ես շատ էի տան ջվում, հետո կարծես հարմար-վեցի այդ վիճակին։ Այս ամբողջ ընթացքում ես շարունակում էի մենակ մնալ:Եվ թվում էր, թե ամեն ինչ կարգա-վորված էր, և երբ հանկարծ Բորիսը թակեց իմ դուռը:Այս տարիների ընթացքում նա շատ ծերացել է,և մեր առա-ջին հանդիպումն այս ամբողջ ընթացքում շատ կարճ էր: Նա ասաց, որ պարզապես ուզում է տեսնել ինձ: Հետո նա եկավ մի քանի անգամ և վերջին հանդիպման ժամանակ նա ներողություն խնդրեց և ասաց, որ ցանկանում է վերադառնալ ինձ մոտ։
Ես նայում եմ նրան, նա այնքան հարազատ է ինձ, ես կարոտել եմ նրան։ Ես չգիտեմ ինչ անել: Հիմա ես պետք է նրան պատասխան տամ, և ես ուզում եմ նորից նրա հետ լինել, և միևնույն ժամանակ չեմ ուզում: Ես չեմ դադա-րել սիրել նրան, բայց նաև չեմ կարող մոռանալ նրա դա վաճանությունը:Եվ ինձ տանջում են նաև ենթադրութ-յունները, որ նա որոշեց վերադառնալ միայն այն պատճառով, որ իր երիտասարդ սիրուհին լքել է իրեն, և նա այլևս գնալու տեղ չունի: Ես պետք է որոշում կայացնեմ և չգիտեմ ինչ անել: Ի՞նչ կանեիք դուք իմ փոխարեն։
