Այնպես ստացվեց, որ սկսեցի համատեղ ապրել ինձանից 30 տարի մեծ տղամարդու հետ․ Շատերը սկսեցին ինձ մեղադրել, բայց․․․
Ես առաջին անգամ ամուսնացա, երբ ընդամենը 18 տարեկան էի: Ամուսինս մեծ էր ինձանից ընդամենը 2 տարով: Երկուսս էլ երի-
տասարդ էինք, ամուսնացել էինք սիրելով: Սակայն շուտով հասկացանք, որ մի քիչ շտապել ենք: Մենք պատրաստ չէինք նման պա-
տասխանատվության, սակայն իմացա, որ…հղի եմ:
Ցավալին այն է, որ երեխայի ծնունդից հետո ամուսինս ընդհանրապես չփոխվեց, չէր համակարերպվում այն մտքի հետ, որ արդեն
ընտանիք ունի: Նա դեռ ուզում էր ազատ կյանքը վայելել, ուրախանալ, իսկ ես առավոտից երեկո տանն էի:Որոշ ժամանակ անց որո-
շեցինք ամուսնալուծվել: ՄԵզ այլևս ոչինչ չէր կապում: Երեխաս ամբողջ օրն ինձ հետ էր և հոր հետ կապվածություն չուներ:
Մենք երկուսս էլ գիտակցում էինք, որ մեր նախկին սիրուց ոչինչ չի մնացել:Ես տեղափոխվեցի ուրիշ քաղաք, որպիսի նոր կյանք սկ-
սեմ: Լավ մանկապարտեզ գտա, ինքս ընդունվեցի աշխատանքի:Մի օր մանկապարտեզում հանդիպեցի մի շատ հետաքրքիր տղամ-
արդու: Ես զգացի, որ նա բավականին մեծ է տարիքով, սակայն դա ինձ նույնիսկ դուր եկավ: Մենք ծանոթացանք,իսկ ժամանակի ըն-
թացքում սկսեցինք ավելի մտերիմ շփվել:
Ես վստահ էի, որ նա ազատ տղամարդ է, քանի որ մատանի չէր կրում: Մի քանի շաբաթ անց Արմենն ինձ հետ անկեղ ծացավ. նրա
կինը մահացել է մի քանի տարի առաջ, իսկ մանկապարտեզ նա բերում է ոչ թե իր դստերը,այլ…թոռնուհուն:Պարզվեց, որ մեր տարի-
քային տարբերությունը 30 տարի է:Ինձ դուր է գալիս գիտակցել, որ իմ կողքին հասուն տղամարդ է: Ի դեպ, նա շատ լավ տեսք ունի:
Այժմ մենք միասին ենք ապրում, և չնայած մեր մեծ տարիքային տարբերությանը՝ մենք համերաշխ ենք ապրում:
