Մենք ամուսնացել ենք մոտ կես տարի առաջ: Ես մայրաքաղաքից տեղափոխվեցի ամուսնուս հարազատ փոքր քաղաք: Այստեղ նա առանձնատուն ունի, մեծ այգի:Գեղեցկություն…Ամեն ինչ լավ կլիներ,եթե չլինեին նրա ծնող-ները, ովքեր հարևանությամբ էին ապրում: Ավելի ճիշտ կոնկրետ մայրը, քանի որ սկեսրայրիս հազվադեպ եմ տեսնում:
Ամուսնուս ծնողները նույնպես մեծ այգի ունեն, այսինքն այնքան գործ կա անելու, որ ամբողջ օրը չի բավակա-նացնում:Սակայն սկեսուրս հավանաբար ձանձրանում է տանը կամ ուզում է մեր կյանքով ապրել, չգիտեմ պատ-ճառը, բայց նա օրական 5-6 անգամ գալիս է մեր տոն:
Սկզբում դրան հանգիստ էի վերաբերվում, քանի որ հասկանում եմ,որ ամուսնուս մայրն է,պետք է նրան հարգա-լից վերաբերվել: Սակայն երբ հասկացա, որ այդ այցելություններն ինձ խանգարում են ապրել, սկսեցի նյարդայ-նանալ: Նստում ենք նախաճաշելու, տեսնում եմ՝ նա կրկին եկավ: Կամ օրվա ընթացքում գալիս նստում է մեր տանը, մինչ ես առօրյա գործերով եմ զբաղված, և ասում է.
-Դու գործիդ նայիր, ես լուռ կնստեմ:
Գիտեք, այնքան էլ հաճելի չէ, երբ որևէ մեկը քեզ անդադար հետևում է:
Ամուսինս նրան տվել էր մեր տան բանալաին, և այդ կինն ազատ մտնում է մեր տուն, նույնիսկ երբ տանը չենք: Ես ու ամուսինս նույնիսկ չենք կարողանում հանգիստ մնալ երկուսով: Երբեմն երեկոյան այգուց աղմուկ եմ լը-սում, տեսնում եմ, սկեսուրս ծառերն է ջրում:
Իհարկե, մի կողմից նա օգնում է, բայց նրան ոչ ոք չի խնդրել, բացի այդ, երբ մեծ կինն այնտեղ գործ է անում, ես չեմ կարող նստել հեռուստացույցի առաջ, եթե նույնիսկ սարսափելի հոգնած եմ:Ծիծաղելի է, երբ մեքենայով ինչ-որ տեղ ենք գնում: Նա մեզ սկսում է 15 րոպեն մեկ զանգել՝ վերահսկելով, թե ինչ արագությամբ ենք մեքենան վարում և արդյոք մենք չենք մրսում:
Ես փորձում եմ ինձ զսպել, բայց արդեն չի ստացվում: Ամուսինս ասում է, որ ուղղակի ուշադրություն չդարձնեմ: Ինչպես բացատրեմ սկեսուրիս, որ իր տղան արդեն մեծ է և ինքն իր մասին կարող է հոգ տանել: Հույս ունեմ, որ այս ամենը մի օր կավարտվի:
