Ուսուցչուհին հարցնում է դասարանին.
-Դարպասի վրա նստած է երեք ճնճղուկ: Դուք կրակում եք դրանցից մեկի վրա: Ո՞րքան մնաց այնտեղ կանգնած: Այ, հենց դու, Սուրենը, հենց դու էլ կպատասխանես:
-Ոչ-մի հատ էլ չի մնա: Մնացածը կթռնեն կրակոցից հետո:
-Ոչ: Ճիշտ պատասխանը՝ 4-ն էր, սակայն քո մտքի թռիչքը ինձ շատ դուր եկավ: Այդ պահին Սուրենն ասաց.
-Ես նույնպես Ձեզ հարց ունեմ ընկեր Ալավերդյան:
-Ապա, լսում եմ:
-Նստարանին նստած են երեք կին: Նրանք պաղպաղակ են ուտում:
Կանանցից մեկը՝ համեստորեն լիզում է այն, երկրորդը այն կծելով ուտում, իսկ երրորդն արդեն ագահաբար լիզում է փայտիկը:
Ո՞վ է նրանցից ամուսնացած: Ուսուցչուհին կարմրեց և պատասանեց.
-Դե երևի նա, ով ագահաբար լիզում է փայտիկը:
-Ոչ, ընկեր Ալավերդյան: Ամուսնացած է նա, ում ձեռքին ամուսնական մատանի կա, սակայն Ձեր մտքի թռիչքն ինձ նույնպես դուր եկավ:
